نقش سبک دلبستگی و فرزند پروری در مبتلایان به چاقی

نقش چاقی و اضافه وزن در پیدایش و تداوم بیماری های جدی پزشکی و اختلال های روان شناختی از یک سو، و تاثیر عوامل روانشناختی بر چاقی از سوی دیگر، اهمیت پژوهش در این حوزه را مضاعف کرده است. هدف پژوهش حاضر مقایسه سبک های دلبستگی و سبک های فرزند پروری در بزرگسالان مبتلا به چاقی و افراد غیرمبتلا بود.
تعداد 144نفر، شامل 72 مبتلا به چاقی (48 زن و 24 مرد) و 72 غیر مبتلا (48 زن و 24 مرد) در این پژوهش شرکت کردند. شرکت کنندگان مقیاس دلبستگی بزرگسالان (Adult Attachment Inventory) و پرسشنامه اقتدار والدین (Parental Authority Questionnaire) را تکمیل کردند.
بین سبک دلبستگی ایمن و نمایه توده بدنی (Body Mass Index) در افراد مبتلا به چاقی، رابطه منفی معنی دار وجود داشت، اما بین سبک های دلبستگی ناایمن (اجتنابی و دوسوگرا) و نمایه توده بدنی رابطه معنی دار تایید نشد. همچنین نتایج بیانگر آن بود که بین میانگین سبک های دلبستگی ایمن و ناایمن- دوسوگرا با نمایه توده بدنی در دو گروه مبتلا به چاقی و گروه غیرمبتلا تفاوت معنی دار وجود دارد. در بررسی سبک های فرزندپروری و نمایه توده بدنی، بین سبک فرزند پروری مقتدرانه پدری و نمایه توده بدنی رابطه معنی دار به دست آمد، اما بین سبک های فرزند پروری آمرانه و سهل گیرانه والدین (پدر/ مادر) و نمایه توده بدنی رابطه معنی دار تایید نشد.
با در نظر گرفتن نقش سبک های دلبستگی و سبک های فرزندپروری می توان زمینه مساعدی در مداخلات پیشگیری و برنامه های درمانی، به منظور ارتقاء سلامت جسمانی و روان شناختی افراد فراهم آورد.