جنگ ایران و عراق از دیدگاه موازنه ی قوا

انقلاب اسلامی ایران به دلیل طرح ایده های نو، توانست به شکل قابل ملاحظه ای محیط بیرونی خود را متاثر کند. واکنش های منفی و مخرب محیط منطقه ای و بین المللی به انقلاب اسلامی ایران به بهترین شکل فراملی بودن آن را نشان داد. بارزترین شکل واکنش محیط بیرونی به انقلاب اسلامی، حمله ی عراق به ایران در یک جنگ نیابتی به نیابت از دول منطقه ای و فرا منطقه ای بود. بنابراین، نگارندگان برای روشن شدن این موضوع و ابعاد آن، با سوال «چرا حمله ی عراق به ایران آغاز و با حمایت دولت های منطقه ای و فرامنطقه ای و سکوت و منفعل بودن مجامع بین المللی همراه شد؟ به عبارت دیگر، چه عاملی تجاوز عراق به ایران، ائتلاف نانوشته ی دولت های منطقه ای و فرامنطقه ای را در حمایت از عراق توجیه می کند؟» و فرضیه ی «انقلاب اسلامی ایران به دلیل این که در بافت خود حامل ایده ی بسیار قدرتمند اسلام سیاسی بود و جامعه ی عراق به طور خاص و منطقه به طور عام در مقابل ایده ی اسلام سیاسی آسیب پذیر بود و زمینه ی پذیرش آن توسط جوامع مسلمان وجود داشت. بر این اساس، ایده ی اسلام سیاسی توانست توازن قدرت موجود میان ایران و عراق از یک سو و اشکال توزیع قدرت در سطح منطقه ای و فرامنطقه ای را از سوی دیگر برهم بزند؛ بنابراین، با واکنش منفی محیط بیرونی به منظور حفظ توازن قدرت و وضع موجود در سطح منطقه ای و فرامنطقه ای مواجه شد»؛ با بهره گیری تلفیقی از روش تاریخی و تحلیلی، آنها را مورد بررسی و آزمون قرار می دهند.