بررسی و تبیین راهبرد «تهدید در مقابل تهدید» در سیاست دفاعی جمهوری اسلامی ایران

این تحقیق با هدف بررسی و تبیین جایگاه راهبرد تهدید در مقابل تهدید در سیاست دفاعی جمهوری اسلامی ایران انجام شده است. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و به روش زمینه ای- موردی و با تحلیل کمی و کیفی (ترکیبی) نظامند و تفسیری انجام گردیده است. جامعه ی آماری بر اساس برآورد خبرگان (230 نفر) برآورد شده که با استفاده از فرمول کوکران، حجم نمونه ی 69 نفر به روش هدفمند نسبتی در دسترس تعیین شده است.
اطلاعات این تحقیق از دو روش کتابخانه ای، میدانی و اسناد و مدارک گردآوری و با طیف لیکرت تحلیل شده است. نتایج به دست آمده حکایت از آن دارد که راهبرد «تهدید در مقابل تهدید» از سوی جمهوری اسلامی می تواند در حوزه ی مدیریت تهدیدات نرم و سخت (با تاکید بر تهدیدات موشکی، تهدیدات دانش محور، رسانه ای، ممانعت از انعقاد پیمان های دفاعی- امنیتی علیه جمهوری اسلامی ایران و اعمال سیاست های پیش دستانه) موثر واقع گردد. این راهبرد علاوه بر دفع تهدیدات سیاسی، متقارن، غیرسنتی و تدریجی، در کاهش حجم نیروهای تهدیدکننده و انتقال کانون تهدید از محیط اطراف جمهوری اسلامی ایران موثر می باشد. بنابراین، راهبرد نوین می تواند از طریق همگرایی با یازیگران خارجی و قدرت سازی باعث اقتدار دفاعی همه جانبه شود.