کیفیت زندگی دربیماران نارسایی احتقانی قلب: مقایسه آن با سایر جمعیت ها

نارسایی احتقانی قلب یکی از مهمترین بیماری های مزمن در سراسر جهان می باشد که بیماران مبتلا به آن با عوامل تنش زای متعدد جسمی و روانی مواجه هستند که منجر به کاهش کیفیت زندگی آنها می شود. این مطالعه با هدف تعیین کیفیت زندگی بیماران نارسایی احتقانی قلب و مقایسه آن با جمعیت سالم و سایر بیماران مزمن انجام شد. ضمن اینکه ارتباط کیفیت زندگی با شدت بیماری و سایر مشخصات فردی اجتماعی بررسی گردید.
در این پژوهش توصیفی، کیفیت زندگی 125 بیمار مبتلا به نارسایی احتقانی قلب بررسی گردید. نمونه گیری از مراکز درمانی شهرهای مراغه و بناب به روش در دسترس انجام شد. برای مقایسه داده ها از 140 جمعیت سالم، 115 بیمار تحت درمان با همودیالیز و 106 بیمار مبتلا به سکته مغزی استفاده شد. داده ها با «مقیاس کیفیت زندگی بیماران مزمن» مشتمل بر دو بخش جمعیت شناسی و کیفیت زندگی بیماران مزمن و با روش مصاحبه جمع آوری گردید. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون تی مستقل، آزمون کای دو، تست دقیق فیشر، ضریب همبستگی پیرسون) با استفاده از نرم افزار (SPSS (15 استفاده گردید.
نتایج نشان داد کیفیت زندگی در 6/49% بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلب مطلوب می باشد و در زیر مقیاس کیفیت زندگی، بعد اجتماعی در 2/83% بیماران مطلوب بود در حالی که ابعاد روانی (2/63%) و جسمی (2/63%) در بیشتر بیماران نارسایی احتقانی قلب نامطلوب بودند. از میان مشخصات فردی متغیرهای جنس (p=0/017)، کسر تخلیه بطنی (شدت نارسایی قلبی) (p=0/001)، وضعیت تحصیلی (p=0/027) و وضعیت تاهل (p=0/009) دارای همبستگی معنی دار با کیفیت زندگی بودند. نمره کیفیت زندگی در بیماران نارسایی احتقانی قلبی (21± 9/134) مشابه بیماران همودیالیزی (21± 3/131)، ولی از دو گروه جمعیت سالم (2/28 ± 2/155) و سکته مغزی (6/33± 8/155) پایین تر بود.
با توجه به اختلال در کیفیت زندگی و ابعاد مختلف آن در بیماران نارسایی احتقانی قلب توصیه می شود خانواده ها و برنامه ریزان مراقبتی و مسئولین ترتیبی اتخاذ نمایند تا موجب بهبود کیفیت زندگی بیماران گردند.