بررسی ارتباط سبک فرزند پروری زنان شاغل در مراکز درمانی با اضطراب، گوشه گیری و پرخاشگری کودکان پیش دبستانی

خانواده بعنوان اولین و پایدارترین نهادی است که به عنوان سازنده زیربنای رفتار و شخصیت کودک است. با توجه به نقش مهم شیوه فرزندپروری و تاثیر شغل والدین در به کار بستن روش های تربیتی، بحث پیرامون اشتغال زنان مسئله ای بسیار مهم می باشد. در حرف مربوط به مراکز درمانی به علت ویژگی های خاص شغلی شامل شیفت های کاری متغیر و درگردش، زیاد بودن ساعات کاری، بروز تعارض کار-خانواده به هر دو شکل آن پدیده ای نادر نمی باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط سبک فرزند پروری زنان شاغل در مراکز درمانی با اضطراب، گوشه گیری و پرخاشگری کودکان پیش دبستانی انجام گرفته است.
این مطالعه پژوهشی توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه تحقیق حاضر از زنان شاغل در مراکز درمانی شهر اصفهان و دارای کودک پیش دبستانی تشکیل می دهند. از بین مراکز درمانی شهر اصفهان، 5 مرکز به طور تصادفی انتخاب شدند. 70 نفر از زنان شاغل در مراکز درمانی مذکور که دارای فرزند گروه سنی 3-6 سال بودند، به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه سه قسمتی مشخصات دموگرافیک، فرزند پروری بامریند (1973) و پرسشنامه مشکلات رفتاری کودکان پیش دبستانی بود. روایی و پایایی ابزار گردآوری داده ها، در مطالعات مختلف به اثبات رسیده است. داده ها به کمک آزمونهای آماری t-test و همبستگی پیرسون از طریق نرم افزارSPSS16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین سنی مادران، 32 سال بوده که بیش از نیمی از آنها به عنوان پرستار و با سطح تحصیلات کارشناسی (66%) در مراکز درمانی شاغل بودند. 3/63% از کودکان را پسران و 7/36% را دختران تشکیل دادند. همچنین میانگین سنی فرزندان، 4 سال بود. طبق نتایج این مطالعه، روش فرزندپروری اقتدارمنطقی والدین با اضطراب، گوشه گیری و پرخاشگری کودکان پیش دبستانی به طور معکوس ارتباط معنادار داشته و شیوه فرزند پروری استبدادی با اضطراب، گوشه گیری و پرخاشگری کودکان پیش دبستانی به طور مستقیم ارتباط معنادار دارد (P<0/05).
با توجه به نقش مهم مادران در رشد جنبه روانی و عاطفی کودکان و همچنین ویژگی های خاص اشتغال در سیستم بهداشتی درمانی، برگزاری کلاس ها و دوره های آموزش شیوه فرزند پروری و ارائه الگوهای صحیح در دوره های کوتاه مدت به مادران شاغل در مراکز درمانی پیشنهاد می گردد.