مقایسه کارایی گونه های بوته ای و درختچه ای دست کاشت و طبیعی در ترسیب کربن زیست توده (مطالعه موردی: اراضی بیابانی شمال غرب کویر میقان اراک)

دی اکسید کربن اتمسفر در دهه های اخیر افزایش قابل توجهی داشته است. تجربیات نشان می دهد که با احیای پوشش گیاهی می توان کربن را در اندام های گیاهی تثبیت نمود که این فرآیند را اصطلاحا ترسیب کربن گویند. به منظور بررسی کارایی گونه های بوته ای و درختچه ای در ترسیب کربن زیست توده، تیپ های گیاهی دست کاشت Haloxylon persicumوAtriplex canescens با تیپ های گیاهی طبیعی Salsola incanescens و Atriplex verrucifera در اراضی بیابانی حاشیه شمال غربی کویر میقان اراک مورد مقایسه قرار گرفتند. در هر تیپ گیاهی مقدار زیست توده هوایی و زمینی برای گونه های غالب و همراه اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد در تمام تیپ های گیاهی، ذخیره کربن زیست توده هوایی بیش از ریشه ها بود (61/2 برابر برای میانگین همه تیپ های گیاهی). همچنین میانگین کربن ترسیب شده در زیست توده تیپ های گیاهی H. persicum، A. canescens، S. incanescens و A. verrucifera، بترتیب 19/531، 79/228، 77/207 و 61/91 گرم بر متر مربع بدست آمد که از نظر آماری، میانگین کربن تیپ گیاهی H. persicumبا سایر تیپ ها اختلاف معنی داری نشان داد. با توجه به آنکه مناطق تحت کشت توده های دست کاشت تاغ و آتریپلکس، قبل از تخریب پوشش گیاهی (قبل از سال1360)، دارای تیپ های طبیعی S. incanescens و A. verrucifera بوده اند، حال پس از گذشت حدود 20 سال از عملیات احیایی (سال1370 اتمام عملیات اجرایی)، در مقایسه با تیپ های طبیعی یادشده از نظر ترسیب کربن زیست توده، موفق ارزیابی می شوند.