مقایسه برخی از شاخص های شیمیایی و بیولوژیک خاک در کاربری های مختلف اراضی در دو فصل ابتدا و انتهای فصل رویش در منطقه فریدن اصفهان

مطالعه و ارزیابی تغییرات شاخص های کیفیت خاک در انواع کاربری اراضی می تواند در برنامه ریزی مدیریت پایدار و پیشگیری از روند نزولی کیفیت خاک موثر باشد. در همین رابطه مطالعه ای در سال 1389 در منطقه فریدن در استان اصفهان با هدف بررسی برخی از شاخص های شیمیایی و بیولوژیک خاک در سه کاربری اراضی(مرتع، دیم زار رها شده و دیم)، در دو فصل رویش (اردیبهشت و شهریور) و در سه شیب (10-0، 20-10 و 30-20 درصد) انجام شد. شاخص های مورد ارزیابی شامل ازت، فسفر، پتاس، مواد آلی، ظرفیت تبادل کاتیونی و تنفس میکروبی بود. نتایج نشان داد که با افزایش شدت شیب تمامی صفات به جز میزان پتاس روند نزولی داشت. از سوی دیگر تاثیر نوع کاربری بر تمامی پارامترهای مورد بررسی به جز ازت معنی دار بود به نحوی که بیشترین مقادیر شامل mg/kg 4/ 28 فسفر، 62/ 0% مواد آلی، cmol/kg 20/38 ظرفیت تبادل کاتیونی و mgC/day 33/2 تنفس میکروبی، همگی در کاربری مرتع دیده شد و در مورد پتاس به مقدار mg/kg 406/8 در دیم مشاهده شد. تاثیر فصل برروی تمامی پارامترهای اندازه گیری شده به جز ازت معنی دار بود به گونه ای که بیشترین مقادیر شامل mg/kg 28/7 فسفر، mg/kg 377/3 پتاس،cmol/kg 19/6 ظرفیت تبادل کاتیونی، mgC/day 25/9 تنفس میکروبی همگی در اردیبهشت و تنها مواد آلی با بیشترین مقدار (68/ 0%) در شهریورماه دیده شد. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد افزایش شدت شیب وتغییرکاربری غیراصولی اراضی همزمان با نزدیک شدن به آخر فصل رویش همگی سبب کاهش شاخص های کیفی و توانایی بهره دهی خاک می گردد.