ارزیابی مناطق شکارممنوع به منظور ارتقا به مناطق حفاظت شده (مطالعه موردی منطقه شکارممنوع سفیدکوه آرسک شهرستان دامغان)

با توجه به روند پرشتاب تخریب منابع طبیعی و تهدید تنوع زیستی، یکی از چالش ها در زمینه حفاظت از منابع، بررسی وضعیت مناطق تحت حفاظت و لزوم ارتقای درجه حفاظتی این گونه مناطق است. هدف از پژوهش حاضر که در منطقه شکار ممنوع سفیدکوه آرسک در دامغان صورت پذیرفته است، بررسی امکان ارتقای سطح حفاظتی «منطقه شکارممنوع» به «منطقه حفاظت شده» است. در این پژوهش به جای استفاده از روش های معمول در بررسی وضعیت مناطق برای تعیین درجه حفاظتی، سعی شده است با یک رویکرد سیستمی به شناسایی وضعیت منطقه پرداخته و امکان ارتقای آن محک زده شود. به همین منظور در گام اول ترکیبی از معیارهای روش ارزش گذاری «کارولوس ربور و بلانکو و ماریو گابالدون» و «سایمرگولز» استفاده شد و با کمک روش دلفی میزان اهمیت هر یک از معیارها نسبت به هدف پژوهش تعیین شد. در این راستا از «آزمون یک طرفه کای دو» برای تشریح بهتر نتایج اطلاعات پرسشنامه های دلفی کمک گرفته شد. در گام بعدی معیارهای نهایی شده در قالب پرسشنامه برای بررسی وضعیت منطقه مطالعه شده به خبرگان محلی ارسال شد. نتایج حاصل از بررسی وضعیت معیارها در منطقه، امتیاز نهایی منطقه مطالعه شده را مشخص کرد. به منظور بررسی جایگاه ارزیابی یادشده، سناریوهایی به وسیله پژوهشگر مطرح شد تا بر این اساس نزدیک ترین سناریو را با امتیاز ارزیابی منطقه مشخص کند که از آزمون t با دو نمونه استفاده شد. نتایج آزمون یادشده بیانگر نزدیکی آن با امتیاز سناریوی وضعیت «مناسب» است. بنابراین، می توان گفت که وضعیت منطقه برای ارتقا به منطقه حفاظت شده مناسب است.