بررسی آنژیوژنزیس و رابطه آن با ماست سل های تریپتاز مثبت در ادنتوژنیک کراتوسیست و کیست دنتی ژروس به روش ایمونوهیستوشیمی

کیست های تکاملی ادنتوژنیک، ضایعات شایع تخریب کننده استخوان در ناحیه سر و گردن بوده که پاتوژنز آنها دقیقا مشخص نیست. به نظر می رسد از میان سلول های التهابی، ماست سل ها نقش مهمی در پاتوژنز آنها ایفا می کنند. آنژیوژنزیس برای رشد، تکامل و گسترش ضایعات امری حیاتی به شمار می رود. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط ماست سل ها و آنژیوژنزیس در ادنتوژنیک کراتوسیست و کیست دنتی ژروس بود.
در این مطالعه توصیفی–تحلیلی به روش مقطعی، 30 بلوک پارافینه از ضایعات ادنتوژنیک مذکور انتخاب شده و رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمی جهت بررسی بروز پروتئین های تریپتاز و CD34 انجام شد. آزمون های آماری t-test for independent samplesو Fischer exact test جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
میانگین تراکم عروق خونی با استفاده از نشانگر CD34 در کیست دنتی ژروس 53/0±07/2 و در ادنتوژنیک کراتوسیست 23/1±96/7 بود. میانگین تراکم ماست سل های تریپتازمثبت در کیست دنتی ژروس 35/2±93/3 و در ادنتوژنیک کراتوسیست 37/4±12/12 بود. میانگین تراکم عروق خونی با استفاده از نشانگر CD34 (004/0(P= و ماست سل ها (001/0>P) به طور معنی داری در ادنتوژنیک کراتوسیست بیشتر از کیست دنتی ژروس بود.
در این مطالعه، میانگین تراکم عروق خونی و میزان ماست سل ها در ادنتوژنیک کراتوسیست بیشتر از کیست دنتی ژروس بود، که می تواند نشان دهنده این باشد که آنژیوژنزیس و ماست سل ها ممکن است یکی از مکانیسم های احتمالی موثر در رفتار بیولوژیکی تهاجمی تر ادنتوژنیک کراتوسیست نسبت به کیست دنتی ژروس باشد. همچنین همسو نبودن ارتباط بین میزان تراکم عروق خونی و ماست سل ها شاید به دلیل ماهیت رشدی تکاملی این کیست ها باشد.