بررسی بروز MDM2 و P53 در کیست دنتی ژروس و ادنتوژنیک کراتوکیست به روش ایمنوهیستوشیمی

ادنتوژنیک کراتوسیست(OKC) یک نوع کیست رشدی تکاملی است که دارای خصوصیات تهاجمی و میزان عود بالا می باشد. کیست دنتی ژروس شایع ترین کیست رشدی تکاملی فکین می باشد، که توانایی تبدیل به نئوپلاسم را دارد.P53 و MDM2 (Murine double minute2) در برخی از کیست ها و تومورهای ادنتوژنیک افزایش بیان پیدا می کنند. هدف از این مطالعه بررسی بروز نشانگرهای MDM2 و P53 در ادونتوژنیک کراتوسیست و کیست دنتی ژروس و بررسی ارتباط آنها با فعالیت تکثیری بود.
در این مطالعه به روش مقطعی، بیان پروتئین های P53 و MDM2در 15 نمونه OKCو 15 نمونه کیست دنتی ژروس بررسی شد. نتایج با استفاده از آزمون آماریt-student و Chi square تجزیه و تحلیل شد. سطح معنی داری آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد.
بروز P53 و MDM2در تمامی نمونه های ادنتوژنیک کراتوسیست و کیست دنتی ژروس دیده شد. بروز هر دو مارکر در ادنتوژنیک کراتوسیست بیشتر از کیست دنتی ژروسبود.و بروز در لایه های سوپرابازال بیشتر از لایه بازال بود (045/0=(P. تفاوت آماری معنی داری مابین P53 و MDM2در کیست دنتی ژروس وجود داشت (032/0=P)، ولی این اختلاف در OKCمعنی دار نبود (83/0=(P. در این مطالعه میزان بروز مارکر MDM2 و P53 در ادنتوژنیک کراتوسیست از کیست دنتی ژروس بیشتر بود. بر اساس نتایج بدست آمده می توان چنین نتیجه گیری کرد که افزایش بیان P53 و MDM2در ادنتوژنیک کراتوسیست و کیست دنتی ژروس ممکن است با پاتوژنز OKC و کیست دنتی ژروس در ارتباط باشد و می تواند نشان دهنده رفتار بیولوژیک این دو کیست باشد.