ناپدید شدن شکمبه ای پروتئین و اسیدهای آمینه کنجاله کانولای عمل آوری نشده و عمل آوری شده با پرتوهای گاما و الکترون

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر دوزهای 25، 50 و 75 کیلوگری پرتوهای یون ساز گاما و الکترون، بر ناپدیدشدن شکمبه ای اسیدهای آمینه و زیرواحدهای پروتئین کنجاله کانولا انجام گرفت. آزمایش تجزیه پذیری با تکنیک کیسه های نایلونی اجرا شد. بدین منظور از سه راس گاو نر تالشی مجهز به فیستولای شکمبه ای استفاده شد. روند ناپدیدشدن شکمبه ای زیرواحدهای پروتئین کنجاله کانولا، با تکنیک الکتروفورز ژل پلی آکریلامید در حضور سدیم دودسیل سولفات تعیین شد. پرتوتابی موجب کاهش تجزیه پذیری شکمبه ای اسیدهای آمینه شد (05/0P<). به جز در زمینه اسیدهای آمینه سرین، تیروزین، و گلوتامات، تاثیر پرتو گاما در کاهش تجزیه پذیری اسیدهای آمینه بیشتر از پرتو الکترون بود. تجزیه الکتروفورزی وجود پروتئین کروسیفرین با چهار زیرواحد را در کنجاله کانولا نشان داد. در کنجاله کانولای پرتوتابی نشده، هر چهار زیرواحد پروتئین کروسیفرین پس از هشت ساعت انکوباسیون شکمبه ای تجزیه شدند. دوزهای 25، 50 و 75 کیلوگری پرتو الکترون و پرتو گاما، باعث حفظ زیرواحدهای پروتئین کروسیفرین به ترتیب تا زمان 16، 24 و 48 ساعت شدند. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که عمل آوری با پرتوهای یون ساز گاما و الکترون باعث کاهش تجزیه شکمبه ای زیرواحدهای پروتئین کروسیفرین و اسیدهای آمینه کنجاله کانولا می شود. توانایی پرتو گاما در کاهش تجزیه شکمبه ای پروتئین های کنجاله کانولابیشتر از پرتو الکترون است.