ارتقای سلامت جسمی روانی شهروندان با طراحی محیط و منظر شهری

بحران سلامت و عدم ایمنی محیطی در ابعاد جسمی و روانی، فضاهای شهری ومسکونی معاصر را تهدید می کند. فقدان ایمنی شهروندان در مقابل تصادفات، عدم امنیت در فضاهای شهری و سکونتی، انزو ا، افسردگی و گسست اجتماعی در محلات شهری و نیز وابستگی مفرط شهروندان به اتومبیل و کم تحرکی در اقشار مختلف از بیماری های مزمن شهری و محیطی هستند. در چنین شرایطی اتخاذ رویکردهای نوین برنامه ریزی و طراحی محیط برای ارتقای سلامت محیطی شهروندان ضروری است. طراحی فضاهای باز و محلات شهری متناسب با آسایش و سلامت شهروندان کیی از اهداف طراحی شهری پایدار به شمار می رود که در سا لهای اخیر- به ویژه در کشورهای توسعه یافته گسترش زیادی داشته و ارائه راهنماها و معیارهای طراحی برای آسایش، سلامت و ایمنی شهروندان از نتایج چنین رو کیردی بوده است. فرضیه این نوشتار آن است که رو کیرد طراحی محلات شهری پایدار از طریق طراحی و ارتقای کیفیت فضاهای شهری و نواحی مسکونی می تواند به ارتقای سلامت عمومی شهروندان منجر شود. بر این اساس طراحی فضاهای باز و سبز محل ی، برنامه ریزی فضاهای شهری پیاده، ایجاد محلات متراکم با کاربری های مختلط مسکونی و تجاری و اداری، اجرای طر حهای شهری میا نافزا در فضاهای باز و بلااستفاده، افزایش دسترسی فیز کیی و بصری ساکنان به طبیعت از طریق طراحی طبیع تگر ا، ایجاد فرصت های فرهنگی اجتماعی و تجاری تفریحی در محله، کاهش وابستگی زندگی شهری به اتومبیل از طریق تجهیز محلات به خدمات عمومی نظیر مدارس محله ای، توسعه شبکه حمل و نقل بین محلی و ارتقای کیفیت فضاهای جمعی در مراکز محلی متناسب با گرو ه های جمعیتی استفاده کننده از راهبردهای پایدار برای ارتقای سلامت و ایمنی عمومی در محیط شهری شناخته شده است. بدیهی است که افزایش کارایی محیط و منظر شهری و استفاده بیشتر شهروندان نیز به ترویج و گسترش فعالیت فیزیکی و حمل نقل غی رموتوری نیز کمک خواهد کرد.