بررسی عملکرد روانی کلامی در بزرگسالان دوزبانه و تک زبانه

افراد دوزبانه از لحاظ سن اکتساب و سطح تسلط به آن دو زبان تقسیم بندی می شوند. تکلیف روانی کلامی به توانمندی های معنایی در سنین رشد طبیعی، سالمندی و اختلالات نورولوژیک حساس است. لذا عملکرد افراد دوزبانه و تک زبانه در سطح واژگان از طریق روانی کلامی بررسی می گردد.
پژوهش حاضر از نوع مقایسه ای-مقطعی روی 30 دانشجوی تک زبانه فارسی و 28 دوزبانه کردی- فارسی به روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. از دو تکلیف روانی معنایی و روانی واجی استفاده گردید. در روانی معنایی از فرد خواسته می شد اسامی مربوط به مقوله میوه ها و حیوانات و در روانی واجی کلماتی را که با سه حرف /f/،/a/،/s/ شروع می شدند، در مدت یک دقیقه نام ببرد. داده ها با نرم افزار16SPSS تجزیه و تحلیل شد.
میانگین روانی معنایی و واجی به زبان کردی در افراد دوزبانه کرد-فارس تفاوت معناداری با زبان فارسی شان داشت (001/ 0>P). درحالی که این میانگین به زبان فارسی بین افراد تک زبانه فارسی و دوزبانه، هیچ تفاوت آماری معناداری نداشت. در تمامی تکالیف روانی کلامی به زبان مادری، افراد تک زبانه فارس در زبان فارسی عملکرد بهتری نسبت به افراد دوزبانه به زبان کردی نشان دادند (001/ 0>P).
هیچ تفاوتی بین زبان فارسی افراد تک زبانه و دوزبانه در روانی کلامی مشاهده نشد. اما در زبان مادری بین دو گروه، تفاوت معناداری وجود داشت به گونه ای که افراد فارس زبان بهتر از افراد کرد زبان به زبان مادری شان عمل کردند.