تاثیر آموزش حسی- حرکتی بر بهبود فعالیت های پایه و کارساز روزمره ی زندگی در افراد مبتلا به سکته مغزی مزمن

نقائص حسی یکی از عوارض شایع سکته مغزی است. عملکرد مناسب حس و حرکت نقش مهمی در فعالیت های روزمره زندگی دارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان اثر گذاری آموزش حسی- حرکتی بر فعالیت های پایه و پیشرفته روزمره ی زندگی در افراد مبتلا به سکته مغزی می باشد.
در این مطالعه به صورت شبه تجربی از نوع قبل و بعد و بدون گروه کنترل، 12 بیمار سکته مغزی (6 نفر همی پارزی راست، 6 نفر همی پارزی چپ) با میانگین مدت زمان گذشته از بیماری (16/ 13) 50/ 41ماه به صورت غیر احتمالی ساده انتخاب شدند. بیماران به مدت 2هفته متوالی و 5 روز در هفته و 90 دقیقه در هر جلسه تحت آموزش حسی _ حرکتی قرار گرفتند. قبل و بعد از پایان مداخلات، آزمون های شاخص بارتل، فعالیت های پیشرفته ی روزمره ی زندگی نسخه لاتون، (Functional IndePendence Measure(FIM گرفته شد.
طبق جداول آماری افزایش میانگین نمرات آزمون در شاخص بارتل قبل و بعد از آزمون با (007/ 0=P)، افزایش میانگین نمرات آزمون در شاخص لاتون قبل و بعد از آزمون با سطح معناداری (003/ 0= P)، افزایش میانگین نمرات آزمون در شاخص Functional IndePendence Measure قبل و بعد از آزمون با سطح معناداری (002/ 0 =P)، به دست آمده است. نتایج تفاوت معنی داری را در آزمون های شاخص بارتل، لاتون و آزمون FIM قبل و بعد از درمان با میزان 005 /0 < P نشان داد. هم چنین افزایش میانگین در هر سه آزمون بهبودی معناداری را نشان داد.
با توجه به بهبود نقایص حسی- حرکتی و استقلال یافتن در فعالیت های روزمره زندگی، به نظر می رسد این مداخله می تواند مداخله موثری در توانبخشی بیماران سکته مغزی باشد، اگرچه مطالعات با حجم نمونه ی بزرگتر نیاز است.