تاب آوری و کم شنوایی

در طول تاریخ دیدگاه غالب در مورد افراد مبتلا به کم شنوایی عمدتا بر ناتوانی های آنها تاکید داشته که منجر به ایجاد حس بی کفایتی و ناکامی در این افراد شده است. اما دیدگاه اخیر در مورد افراد مبتلا به کم شنوایی بر روان شناسی مثبت، مسائل مربوط به سلامت و توانایی ها و شایستگی های فردی برای اداره زندگی مستقل که مرتبط با مفهوم تاب آوری است، تاکید دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی مروری مفهوم تاب آوری در افراد مبتلا به کم شنوایی بود.
بدین منظور از منابع علمی پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Elsevier، ProQuest و Google scholar و نیز از کتاب های معتبر در زمینه کم شنوایی بین سال-های 1979 تا 2013 استفاده شد. جستجو در این پایگاه ها با استفاده از کلید واژه های resilience، hearing impairment و deaf انجام گرفت.
نتایج نشان داد تاب آوری فرایندی پویا در رشد انسان است که در تعامل با شخصیت و عوامل محیطی در جریانی دوسویه رشد می کند. این فرایند یک ویژگی ثابت نیست؛ بلکه قابل تغییر است و می توان آن را بهبود بخشید. عوامل محافظت کننده تاب آوری در سطوح فردی، خانوادگی و محیطی قرار می گیرند که می توان از آنها به عنوان نقطه آغاز مناسبی در طراحی و اجرای مداخله های بالینی برای افراد مبتلا به کم شنوایی و خانواده های آنها استفاده کرد.