بررسی ژئوتکنیکی و پهنه بندی لرزه ای آبرفت در باختر تهران

زمین لرزه یک پدیده غیر قابل انکار است که چنانچه در مناطق پر جمعیت رخ دهد خسارات زیادی را از نظر مالی و جانی به وجود می آورد. آسیب پذیری ساختمان ها در شهرها نه تنها تابع بزرگی و فاصله از کانون زمین لرزه بلکه ویژگی های فیزیکی خاک زیر ساختگاه است. در این پژوهش آبرفت که در بخشی از باختر تهران شامل مناطق 2، 5، 9، 10 و شمال منطقه 17، بین طول های جغرافیایی 23، 51 و 15، 51 و عرض های جغرافیایی 40، 35 و 50، 35 قرار گرفته و گستردگی حدود 100 کیلومتر مربع دارد، مورد مطالعه قرار گرفته است. بدین منظور ابتدا با برداشت های صحرایی در منطقه نسبت به شناسایی موقعیت دقیق تر گسل ها همراه با گرد آوری و بررسی دوباره داده های موجود در آبرفت های تهران اقدام شده است. سپس داده های حدود 440 گمانه ژئوتکنیکی مربوط به بیش از 100 پروژه عمرانی مورد بازنگری قرار گرفت و با استفاده از نمودارهای رسوبی گمانه ها، منطقه مورد مطالعه به سه زون اصلی، درشت دانه، بینابینی و ریز دانه تقسیم شد. همچنین ویژگی های فیزیکی و مکانیکی نهشته های آبرفتی منطقه مورد مطالعه استخراج و سپس مبادرت به تهیه نقشه آنان شد. با ترکیب این داده ها منطقه مورد مطالعه از نظر تشدید دامنه امواج زمین لرزه به سه زون بدون تشدید، با شدت کم و با شدت بیشتر تقسیم شد. در بررسی های تکمیلی سطح آب های زیر سطحی و وضعیت ساختار زیر سطحی منطقه مورد ارزیابی قرار گرفته است. با در نظر گرفتن وضعیت دانه بندی و سطح آب زیرزمینی به نظر می رسد که منطقه مورد مطالعه فاقد استعداد روانگرایی است.