ارزیابی تنوع ژنتیکی برخی از گونه های خوراکی زعفران بومی ایران با استفاده از نشانگرهای مورفولوژیکی و مولکولی ISSR

در این مطالعه 16 صفت مورفولوژیک روی 250 نمونه گیاهی (بوته) و 13 آغازگر ISSR بر 25 نمونه از دو گونه زعفران وحشی ایرانی (Crocus speciosus و Crocus cancellathus) بررسی شد. بیشترین ضریب تنوع مربوط به ضخامت گلبرگ (25 /71 درصد) و کمترین آن مربوط به صفت طول برگ (08/ 15 درصد) بود. تجزیه خوشه ایبر اساس صفات مورفولوژیک نمونه های مطالعه شده را به سه گروه تقسیم کرد. سیزده آغازگر ISSR چند شکلی بالایی (46/ 94 درصد) را نشان دادند. دامنه تشابه ژنتیکی بین 11/ 0 تا 75/ 0 به ترتیب میان نمونه های خانه میران اراک با حسن آباد شازند (متعلق به C. cancellathus) و بین نمونه های کنگاور با روان سر (متعلق به speciosus‍C.) متغیر بود. نتایج نشان داد که نمونه های متعلق به دو گونه بررسی شده از تنوع بالایی برخوردار بودند و نشانگر ISSR برای تنوع ژنتیکی گونه های زعفران مناسب است.