مطالعه رابطه بین نیمرخ ساختاری با کنترل پاسچر در افراد سندرم داون

سندرم داون به عنوان شایع ترین دلیل ناتوانی های عقلی ناشی از اختلالات ژنتیکی شناخته می شود. مبتلایان به سندرم داون ویژگی های فیزیولوژیکی و آناتومیکی خاصی دارند که آن ها را از دیگر همتایان سالم متفاوت می سازد. هدف از این پژوهش مطالعه رابطه بین نیمرخ ساختاری با کنترل پاسچر در کودکان سندرم داون بود.
روش تحقیق: در این مطالعه 30 فرد مبتلا به سندرم داون (میانگین سنی 07/ 2±02/ 15سال، قد 65/ 10±155 سانتیمتر، وزن 80±63/ 61 کیلوگرم و شاخص توده بدنی21/ 4±85/ 25 کیلوگرم/مترمربع) و 25 فرد سالم (میانگین سنی 13/ 2±04/ 15 سال، قد 42/ 11± 36/ 164 سانتیمتر، وزن01/ 12±24/ 56 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 58/ 3±72/ 20 کیلوگرم/مترمربع) شرکت کردند. برای بررسی وضعیت سر و شانه، زوایای لوردوز و کایفوز و تعادل آزمودنی ها، به ترتیب از روش عکس برداری، خط کش منعطف و دستگاه تعادل سنج بایودکس استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون آماری t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 در سطح 05/0p< استفاده گردید.
نتایج نشان داد که زاویه سر به جلو (p=0.001)، و تعادل (p=0.001) در افراد سندرم داون به طور معنی داری کمتر از افراد سالم است، در حالی که زاویه کایفوز (p=0.001) آن ها بیشتر از افراد سالم بود. همچنین رابطه معنی داری بین ناهنجاری سر به جلو و تعادل قدامی-خلفی (p=0.02)، بین ناهنجاری کایفوز با تعادل قدامی-خلفی (p=0.009) و بین ناهنجاری کایفوز با تعادل کلی (p=0.006) به دست آمد.
با توجه به ضعف تعادل و مشاهده برخی ناهنجاری های ساختاری در مبتلایان به سندرم داون، اجرای برنامه ها و تمرینات اصلاحی به منظور بهبود تعادل و اصلاح پاسچر در آنان، ضروری به نظر می رسد.