تاثیر 8 هفته تمرین هوازی بر بعضی از شاخص های استقامت قلبی عروقی و ترکیب بدنی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر کاشان

تحقیقات متعدد حاکی از رابطه نزدیک بین سلامتی با شاخص های استقامت قلبی عروقی و ترکیب بدنی می باشد و انجام تمرینات ورزشی می تواند در بهبود یا اصلاح این شاخص ها نقش موثری داشته باشد. از این رو، هدف اصلی پژوهش بررسی تاثیر 8 هفته تمرین هوازی بر برخی از شاخص های فیزیولوژیک استقامت قلبی عروقی و ترکیب بدنی در دانش آموزان 15 تا 18 سال مقطع متوسطه شهر کاشان در سال تحصیلی 91-1390 بود.
روش تحقیق: این مطالعه به روش نیمه تجربی بود. از بین 120 نفر از دانش آموزان دبیرستان های پسرانه شهر کاشان که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، 30 نفر به طور تصادفی انتخاب شده و به دو گروه مساوی شامل گروه تجربی (میانگین سن 30/1±46/17 سال، وزن 91/9±73/56 کیلوگرم، قد 92/4±73/168 سانتی متر و شاخص توده بدنی 42/3±88/19 کیلوگرم/مترمربع) و کنترل (میانگین سن 18/1±53/17سال، وزن 96/11±06/60 کیلوگرم، قد 84/7±66/169 سانتی متر شاخص توده بدنی 51/3±79/20 کیلوگرم/ مترمربع) تقسیم شدند. با استفاده از آزمون های میدانی، شاخص های فیزیولوژیک حداکثر اکسیژن مصرفی و ضربان قلب استراحت و ترکیب بدنی آزمودنی ها اندازه گیری شدند. برنامه تمرینی، شامل 8 هفته تمرین هوازی، هر هفته 3 جلسه با شدت 60 تا 75 درصد ضربان قلب بیشینه بود. طی دوره تمرین، آزمودنی های گروه کنترل هیچ گونه فعالیت ورزشی منظمی نداشتند. برای طبیعی بودن توزیع داده ها از آزمون کلموگروف- اسمیرنوف، برای ارزیابی اثربخشی تمرینات از تحلیل کوواریانس و جهت اثبات فرض همگنی واریانس ها از آزمون لون استفاده شد.
بهبودی معنی داری در شاخص حداکثراکسیژن مصرفی(p=0.001) و ضربان قلب پایانی (p=0.001) گروه تجربی مشاهده گردید، اما در ضخامت چربی زیر پوستی (p=0.86) و درصد چربی بدن (p=0.16) دو گروه تفاوت معنی داری بدست نیامد.
8 هفته تمرین هوازی با شدت 60 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه موجب بهبود شاخص های استقامت قلبی - عروقی دانش آموزان دبیرستانی شد؛ اما به دلیل برخورداری وضعیت ترکیب بدنی طبیعی، تغییر قابل ملاحظه ای در میزان چربی بدنی آن ها مشاهده نگردید. تحقیق بیشتر روی افراد دارای اضافه وزن یا چاق، تاثیر این نوع تمرین را بهتر نمایان خواهد ساخت.