اثرات کاهش و افزایش منابع نیتروژنی بر رشد درون شیشه ای صنوبر لرزان

صنوبر لرزان (.Populus tremula L) از گونه های ارزشمند غیر بومی جنس Populus در ایران است که از طریق ریزازدیادی می تواند تکثیر شود. منابع مختلف نیتروژن معدنی محیط کشت ACM (شاهد) در غلظت های 5/0، 1 و 5/1 برابر نیتروژن کل با نسبت 1 به 2 از +NO3-: NH4، ازت کل فقط به فرم- NO3 و ازت کل با نسبت 1 به 1 از +NO3-: NH4تغییر داده شدند. در پایان دوره کشت، صفات مورفولوژیک مواد گیاهی درون شیشه شامل طول شاخساره، تعداد شاخه های جانبی، تعداد برگ، شدت سبزینگی و وزن تر و خشک اندازه گیری شدند. نتایج حاصلاز مقایسه میانگین ها نشان داد که اختلاف بین تیمارها از نظر افزایش طول شاخساره معنی دار بود، از این رو می توان ازت معدنی کل محیط شاهد را تا نصف کاهش داد. به طوری که بیشترین وزن تر و خشک نیز در تیمار کاهشی نیم برابری ازت کل به دست آمد. کاهش و افزایش سطح نیتروژن موجب افت در میزان شاخه دهی در شاخساره ها شد و تیمارهای کاهشی و افزایشی به غیر از تیمار 1 به 1 از++NO3-: NH4با شاهد تفاوت معنی دار نشان دادند. البته بیشترین میزان سبزینگی در تیمار یک و نیم برابر ازت در محیط کشت با نسبت 1 به 1 از +NO3-: NH4به دست آمد. به نحوی که بهبود محیط کشت از طریق ایجاد تعادل یونی مناسب تر و در نتیجه افزایش توان جذب نیتروژن موجود در غلظت بهینه از سوی شاخساره ها امکان پذیر شد. بنابراین ادامه استفاده و تداوم بازکشت ها در محیط تغییر یافته ACM موجب ارتقاء نسبی شاخص های رشد گردید.