تبیین عناصر ادبیات روستایی در «نفرین زمین» و «الربیع العاصف»

نثر معاصر عربی و فارسی تحت تاثیر تحولات اجتماعی سیاسی و اوضاع حاکم بر جامعه، گریز از شهر و واقعیت های موجود، متحول شد و گرایش به روستانویسی و ادبیات بومی در میان نویسندگان معاصر رواج یافت. کیلانی و آل احمد، دو نویسنده بزرگ معاصر عربی و فارسی، از جمله نویسندگانی هستند که به روستانویسی روی آوردند و هر دو با توجه به اوضاع جامعه، قالب داستان و ادبیات بومی و روستایی را برای بیان واقعیت های جامعه و مسائل و مصائب مردم مناسب یافتند. این مقاله از منظر ادبیات تطبیقی آمریکایی به بررسی مولفه های ادبیات اقلیمی در «نفرین زمین» جلال آل احمد و «الربیع العاصف» نجیب الکیلانی پرداخته و ویژگی های مشترک دو اثر مذکور را در ترسیم محیط و طبیعت روستایی و آداب و رسوم، باورها، نظام سنتی و مهاجرت واکاوی نموده است که از مهمترین نتایج آن تاثیر دگرگونی ارزش های جامعه، هجوم مظاهر تمدن شهری، برخورد مدرنیته و سنت و... در به هم ریختگی آرامش روستا و درگیری و کشمکش روستاییان است.