تهدیدات سیاسی- امنیتی وهابیت گرایی بر ساختار قومی-مذهبی در مناطق شرقی ایران

گسترش افراط گرایی، در اطراف ایران جریان های هدفمند نزاع مذهبی در منطقه را تشدید می کنند که پیامدهای منفی آن برای ایران نیز تهدیدات امنیتی به همراه دارد و عملا تمامی نوار مرزی شرقی ایران را با این چالش مواجه ساخته است. افراط گرایی، امری منطقه ای است که از توان بی ثبات سازی بالایی برخوردار می باشد. ترکیب قومی و مذهبی موجود در استان های مرزی شرق کشور به نحوی است که نوعی ضعف ژئوپلیتیک را در این مناطق برای نظام جمهوری اسلامی فراهم آورده است. غفلت از این موضوع از طرفی و هوشیاری دشمنان در آن سوی مرزها و بهره برداری آنان از موقعیت ایجاد شده، به نوعی تهدید محسوب می گردد. از دیدگاه وهابیت این بخش از ایران به دلیل، اکثریت اهل تسنن، فقر اقتصادی و فرهنگی، خروج روحانیون اهل تسنن برای ادامه تحصیل به کشورهای عربستان و پاکستان و... دارای شرایط مناسب برای تبلیغ و توسعه فرقه گرایی مذهبی و گسترش وهابیت است. مهمترین پیامدهای گسترش فرقه گرایی وهابیت، یارگیری نهادهای جاسوسی مخالف علیه نظام است که بایستی مورد توجه نهادهای اطلاعاتی و امنیتی قرار گیرد. بویژه که، یکی از اهداف راهبردی حامیان این فرقه تاسیس یا نفوذ بر مدارس مذهبی اهل سنت، بویژه در استان های مرزی در جهت ترویج عقاید ضد شیعی است. به نظر می رسد با یک برنامه ریزی مناسب که بیشتر می بایستی متکی به تغییر نگرشی بر مرز باشد می توان این نقاط ضعف را به نقاط قوت تبدیل نمود. در مقاله حاضر بر آنیم که با روشی توصیفی-تحلیلی به بررسی تهدیدات گسترش و نفوذ وهابیت بر ساختار قومی-مذهبی در مرزهای شرقی کشور بپردازیم.