باروری با تخمک اهدایی و بررسی مشروعیت و آثار آن در فقه اسلامی

استفاده از تخمک اهدایی یکی از روش های کمکی تولید مثل است که زمینه باروری خانواده های نابارور را فراهم می کند. گرفتن تخمک از بانک تخمک از جنبه های مختلف پزشکی، فقهی (حقوقی) و اخلاقی قابل بررسی است. در این مقاله بر آن هستیم تا مشروعیت یا عدم مشروعیت استفاده از این روش درمان ناباروری را بر اساس آموزه های فقه اسلامی ارزیابی و تحلیل کنیم. همچنین معلوم کنیم که رابطه خویشاوندی میان کودک و کدامیک از دو زن اهداکننده تخمک و زن نابارور برقرار است.
خدشه پذیری دلایل مشروعیت استفاده از تخمک اهدایی از یکسو، نادیده گرفته شدن حق کودک، برهم خوردن روابط خویشاوندی و لزوم استفاده از اندام ها و مایعات جنسی در کانون خانواده، سبب می شود تا استفاده از تخمک اهدایی را برای درمان ناباروری نامشروع بدانیم. همچنین کودک تنها با زن اهداکننده تخمک رابطه خویشاوندی فرزندی مادری داشته، هیچ پیوند خویشاوندی با زن نابارور ندارد