اثر سطوح مختلف کود مرغی عمل آوری شده بر مصرف خوراک، قابلیت هضم، عملکرد و متابولیت های شکمبه و خون بره های نر مغانی

این پژوهش در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و نه تکرار روی 36 راس بره نر مغانی انجام گرفت که در آن چهار جیره غذایی حاوی سطوح صفر (شاهد)، 7، 14 و 21 درصد کود مرغی فراوری شده، آزمایش شد. نتایج نشان داد که مصرف سطوح مختلف کود مرغی درجیره، بر مصرف اختیاری خوراک و افزایش وزن بره ها در طول دوره آزمایش اثری نداشت (05/0< P). با افزایش کود مرغی در جیره قابلیت هضم ماده خشک و NDF به طور خطی کاهش یافت (05/0P<)، ولی قابلیت هضم ماده آلی و پروتئین خام تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفت (05/0< P). با گنجاندن کود مرغی در جیره غذایی، غلظت استات در شکمبه به طور خطی کاهش یافت، اما غلظت آمونیاک افزایش نشان داد (05/0P<)، در حالی که غلظت پروپیونات، بوتیرات، والرات، ایزووالرات ونسبت استات به پروپیونات تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفت (05/0< P). نیتروژن اوره ای خون با افزایش کود مرغی در جیره به طور خطی افزایش یافت، اما غلظت سایر متابولیت های خون تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفت (05/0< P). در مجموع، مصرف کود مرغی در جیره بره های مغانی تا سطح 21 درصد، بر مصرف مواد مغذی و عملکرد رشد اثری نداشت ولی قابلیت هضم ماده خشک و NDF و غلظت استات شکمبه را کاهش داد. با افزایش سطح کود مرغی در جیره، هزینه خوراک به ازای هر واحد افزایش وزن زنده بره ها، به طور خطی کاهش یافت (05/0P<). به طور کلی می توان نتیجه گیری کرد که مصرف کود مرغی عمل آوری شده تا 21 درصد جیره غذایی بره پرواری امکان پذیر است.