تاثیر استرس دوران بارداری بر آستانه تشنج و تکامل هیپوکامپ فرزندان موش ها

اثر استرس بر تغییر فعالیت سیستم عصبی ممکن است به دلیل تغییر در ساختمان دستگاه عصبی باشد. در این تحقیق، اثر استرس مادر در دوران بارداری بر ساختار هیپوکامپ و آستانه تشنج فرزندان آنها مورد بررسی قرار گرفت.
در این مطالعه تجربی تعداد 30 موش باردار به دو گروه تقسیم شدند. گروه استرس ندیده و گروه استرس دیده، که از روز صفر بارداری به مدت 14 روز، روزی یک ساعت استرس بی حرکتی را تجربه کردند. آزمایش آستانه تشنج در فرزندان توسط تزریق داروی پنتیلن تترازول (PTZ)انجام شد. جهت بررسی تکوین هیپوکامپ، فرزندان موش ها به سه گروه تقسیم شدند. گروه شاهد که مادر استرس ندیده بود و فرزندان نیز PTZ دریافت نکردند. گروه شم که مادر استرس ندیده ولی فرزندان PTZ دریافت کرده بودند و گروه تجربی که هم مادر استرس دیده و هم فرزندان PTZ دریافت کردند. پس از آزمایش تشنج، فرزندان با کلروفورم کشته شدند و مغز آنها در محلول بوئن تثبیت گردید و پس از طی مراحل پردازش بافتی، برش هایی به ضخامت 5 میکرومتر تهیه و با روش هماتوکسیلین- ائوزین رنگ آمیزی شد. ضخامت لایه های پیرامیدال و گرانولار هیپوکامپ با استفاده از نرم افزار موتیک (Motic) اندازه گیری شدند و نیز تعداد سلول ها در این لایه ها و تعداد عروق خونی در لایه های مولکولار و پلی مورفیک شمارش گردیدند. نتایج با استفاده از آزمون آماری تی و ANOVA مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
نتایج بدست آمده افزایش معنا دار آستانه تشنج در فرزندانی که مادرانشان تحت استرس قرار گرفته بودند در مقایسه با فرزندانی که مادرانشان تحت استرس قرار نگرفته بودند را نشان داد (001/0p<). همچنین میانگین ضخامت لایه های پیرامیدال و گرانولار هیپوکامپ در گروه تجربی نسبت به گروه شاهد افزایش معناداری را نشان داد. تعداد سلول های نواحی مختلف لایه های پیرامیدال و گرانولار هیپوکامپ در گروه تجربی در مقایسه با گروه های شم و شاهد کاهش معنا داری را نشان داد (001/0p<).
استرس دوران بارداری می تواند سبب افزایش آستانه تشنج فرزندان و نیز اختلال در روند تکوین و ساختار هیپوکامپ آنها شود.