مقایسه اعتبارات اسنادی تجاری و تضمینی در حقوق تجارت بین الملل

اعتبارات اسنادی به عنوان روش تسهیل پرداخت های بین المللی، تضمین و تعهد مشروط پرداخت بانک خریدار (بانک گشاینده اعتبار) به فروشنده (متقاضی اعتبار) است. از این حیث، اعتبارات اسنادی را می توان متداول ترین شیوه پرداخت قیمت کالاها در تجارت بین الملل تلقی کرد. شکل سنتی اعتبارات اسنادی، تجاری است که تعهد مالی ناشی از آن ریشه در اسنادی دارد که بیان کننده انجام معامله به وسیله ذی نفع است و به عنوان مکانیسم پرداخت و تامین مالی معاملات بین المللی کالا به کار می رود. بر خلاف اعتبار اسنادی تجاری که یک سند پرداخت است، اعتبار اسنادی تضمینی برای حمایت از ذی نفع در صورت قصور دستوردهنده از انجام تعهد یا پرداخت، درنظر گرفته شده است. اعتبارنامه اسنادی تضمینی معادل ضمانت نامه بانکی بوده، بابت تضمین انجام کار و تعهد به شکل اعتبارات اسنادی صادر می شود. این مقاله با مقایسه اعتبارات اسنادی تجاری و تضمینی به بررسی اشتراک ها و افتراق های این دو سند می پردازد و مهم ترین جنبه های حقوقی آن دو را با یکدیگر مطابقت می دهد تا به این پرسش پاسخ دهد که طرفین از هریک از دو ابزار به کار رفته در تجارت بین الملل چه موقع و به چه شکلی بهره برداری می کنند.