همسان همسری از دیدگاه روانشناسی و مقایسه آن با مفهوم کفویت در فقه

ازدواج، مرحله ای مهم و حساس در رسیدن انسان ها بصورت فردی و جمعی بسوی کمال است. همسان همسری یک ویژگی مورد تاکید در همسرگزینی. مشترک در روانشناسی و علم فقه است. هدف از این مقاله، بررسی جایگاه همسان همسری در فقه و مقایسه آن با علم روانشناسی است.
پژوهش حاضر مبتنی بر روش تحلیلی اسنادی است و با مراجعه به مستندات دینی و علمی از جمله کتب فقهی و مقالات علمی منتشره، موضوع تحقیق مورد بررسی قرار می گیرد.
در این مقاله، نظرات روانشناسان در مورد همسرگزینی، همچنین اهمیت و آثار ازدواج های همسان از دیدگاه روانشناسان مورد بررسی قرار می گیرد. بعلاوه کفویت در ازدواج از نگاه فقهی و شرایط و جنبه های مختلف آن بحث می شود و اولویت هر کدام بر دیگری تحلیل می شود.
مقایسه بین نظرات روانشناسی و مفهوم کفائت فقهی نشان می دهد که اولا مطالعات روانشناسان نیز اهمیت کفویت مخصوصا کفویت ایمانی را مورد تایید قرار می دهد و آثار مفیدی برای آن ذکر می کند. ثانیا فقهای امامیه، با اولویت بندی معیارهای انتخاب همسر، بیان می کنند که از برخی معیارها می توان چشم پوشی کرد مشروط به اینکه معیارهای اصلی تحقق یافته باشد، در حالیکه این نوع اولویت بندی در مطالعات روانشناسان مشاهده نمی شود.