سازگاری کرامت انسانی با شبیه سازی

یکی از چالش های مهم عصر حاضر در علوم پزشکی، شبیه سازی انسان (Human Cloning) می باشد. این موضوع در میان پژوهشگران، فلاسفه اخلاق زیستی، عالمان دینی به ویژه فقهای شیعه و اهل سنت، سئوالات زیادی را به دنبال داشته است. از آنجایی که یکی از مهم ترین دلیل مخالفان شبیه سازی، تعارض و عدم سازگاری آن با کرامت انسانی است، این مطالعه به سازگاری و عدم تعارض شبیه سازی با کرامت انسانی، می پردازد.
با طراحی این مطالعه بر اساس اطلاعات موجود، سعی شده تا کرامت انسانی با استفاده از آیات قرآن، احادیث، آراء عالمان دینی و الهی دانان، مورد ارزیابی قرار گیرد. همچنین از مقالاتی که در زمینه شبیه سازی نظراتی را ارائه کرده بودند، استفاده لازم صورت پذیرفت.
از نگاه قرآن کریم، انسان صاحب کرامت ذاتی است. شبیه سازی، شرایط یکسانی را در حفظ کرامت جنین با مراحل لقاح خارج رحمی دارد. هویت ژنتیکی یکسان، ناقض هویت شخصی فرد نخواهد بود. در شبیه سازی، انحصار سیستم ژنتیکی به چالش کشیده می شود و ارتباط خاصی به شخصیت کلی انسان ندارد. شکل گیری شخصیت فرد شبیه سازی شده در محیط زندگی، کرامت انسانی او را نیز صیانت می کند. هیچ یک از فقهای شیعه، نقض کرامت انسان را دال بر حرمت شبیه سازی، اعلام نکرده اند. شبیه سازی انسان مغایرتی با کرامت او ندارد.
با بررسی دقیق در مساله شبیه سازی، عدم تعارض آن با کرامت انسانی بدست می آید. ادله اخلاقی ارائه شده درمخالفت با شبیه سازی انسان، از اتقان لازم برخوردار نیست. به نظر می رسد دلیل محکم عقلی و نقلی در ناسازگاری شبیه سازی انسان با کرامت ذاتی او وجود ندارد.