تعیین روابط چندگانه بین تسهیم دانش و قابلیت جذب دانش با بهبود کیفیت علمی از دیدگاه اعضای هیئت علمی دانشگاه های منتخب اصفهان

دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی به عنوان مهم ترین سازمان های دانایی محور از طریق دستیابی به دو قابلیت مهم جذب دانش و تسهیم دانش می توانند بهبود کیفیت علمی خود را تضمین کنند. هدف از این پژوهش بررسی روابط چندگانه بین تسهیم دانش و قابلیت جذب دانش با بهبود کیفیت علمی از دیدگاه اعضای هیئت علمی در دانشگاه های منتخب اصفهان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیئت علمی تمام وقت دانشگاه های منتخب اصفهان به تعداد 1472 نفر بود که با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم، 177 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه تسهیم دانش، پرسشنامه قابلیت جذب دانش و پرسشنامه بهبود کیفیت علمی بر اساس مدل برنامه بهبود کیفیت علمی (AQIP) بود. روایی پرسشنامه ها به صورت محتوایی، صوری و سازه تایید و ضرایب پایایی آنها به ترتیب 87/0، 88/0 و 95/0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از آماره های میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی از ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین تسهیم دانش و قابلیت جذب دانش با بهبود کیفیت علمی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین، بین دو مولفه تسهیم دانش و دو مولفه قابلیت جذب دانش با تک تک مولفه های بهبود کیفیت علمی روابط مثبت و معنادار وجود دارد. نتایج به دست آمده از مدل معادله ساختاری نشان داد که تسهیم دانش بر قابلیت جذب دانش تاثیر مثبت و معنادار دارد. همچنین، قابلیت جذب دانش بر بهبود کیفیت علمی تاثیر مثبت و معنادار دارد، ولی تسهیم دانش تاثیر مستقیمی بر بهبود کیفیت علمی ندارد.