تاثیر استفاده از منابع مختلف نانو منگنز در جیره بر عملکرد و زیست فراهمی منگنز در جوجه های گوشتی

این پژوهش به منظور بررسی زیست فراهمی منابع مختلف نانو منگنز در مقایسه با میکرو سولفات منگنز، به عنوان منبع استاندارد این ماده، در خوراک طیور و بررسی اثر این مواد بر فراسنجه های استخوانی اجرا شد. 208 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه راس 308 در 10 روزگی در طرحی کاملا تصادفی با 13 گروه آزمایشی، چهار تکرار و چهار پرنده در هر تکرار به مدت 35 روز مطالعه شدند. ترکیبات منگنز از چهار منبع مختلف (نانو اکسید، نانو کربنات، نانو سولفات و میکرو سولفات منگنز)، در سه سطح (70، 120 و 170 میلی گرم در کیلوگرم جیره) به عنوان سطوح درجه بندی شده به جیره هایی حاوی 20 میلی گرم در کیلوگرم منگنز (تیمار شاهد)، اضافه شدند و آزادانه در اختیار پرندگان قرار گرفتند. نتایج نشان داد که نانو منگنز در مقایسه با میکرو سولفات منگنز، سبب افزایش معنا دار مقاومت استخوان در برابر نیروی فشاری شکننده شد (01/0P<). زیست فراهمی ترکیبات مختلف نانو منگنز، در مقایسه با میکرو سولفات منگنز، به طور معنا داری بیشتر بود (01/0P<). برای محتوای منگنز استخوان، زیست فراهمی نانو سولفات، نانو کربنات و نانو اکسید منگنز در مقایسه با میکرو سولفات منگنز، به ترتیب برابر با 324، 158 و 125 درصد بود. به طور کلی نتایج این بررسی بیانگر قابلیت جایگزینی میکرو سولفات منگنز به وسیله ترکیبات نانو منگنز در جیره، به منظور کاهش مشکلات پا در جوجه های گوشتی، بدون مشاهده اثر منفی در عملکرد بود.