مسئولیت ماموران پلیس در پرتو قاعده ضرورت

با توجه به اینکه بسیاری از وظایف و ماموریت های پلیس در شرایط اضطراری انجام می شود و مامور برای انجام ماموریت به ناگزیر دست به اقداماتی می زندکه ظاهرا مجرمانه و زیان بار است. از آنجا که این اقدامات اضطراری دو گروه از افراد را مواجه با بزه دیدگی می کند: یک دسته بزه دیدگان فعال؛ یعنی مظنونان، متهمان و مرتکبان جرایم و دسته دیگر بزه دیدگان منفعل یا شهروندان عادی. هرچند عقل و منطق حکم می کند، احکام مسئولیت پلیس در این دو مورد متفاوت باشد، ولی قوانین ایران در بسیاری از مورد ساکت بوده و کاستی های فراوانی دارد و فقط در بحث تیر اندازی احکامی بیان شده است. در کتب فقهی، حقوقی و مقالات علمی نیز یا اصلا به این موضوعات پرداخته نشده یا نتوانسته اند ابهامات موجود را رفع کنند. از همین رو با توجه به اهمیت موضوع به منظور رفع این ابهامات و کاستی ها در این تحقیق نظری و بنیادی به روش تحلیل محتوا به موضوع پرداخته شده و اطلاعات لازم به شیوه اسنادی و کتابخانه ای از کتاب های حقوقی، منابع فقهی، مجلات تخصصی، رساله ها و پایان نامه های تحقیقاتی، و قوانین و مقرات جاری ایران و همچنین بعضی از آرای دادگاه ها خارجی جمع آوری شده است و آنگاه با تحلیل یافته های موجود به این نتیجه گیری کلی رسیده ایم که باید بعضی از شرایط بهره مندی ماموران پلیس از مزایای قاعده اضطرار با افراد عادی متفاوت باشد، ضمن اینکه در بسیاری از موارد قاعده کلی مستثنی بودن دیه و ضمان مالی از حکم قاعده اضطرار نباید شامل ماموران پلیس شوند.