تعیین جهت داری ناپیوستگی ها با استفاده از روش فتوگرامتری مطالعه موردی: معدن شماره 1 گل گهر

هدف این مقاله بررسی کارایی روش فتوگرامتری در تعیین جهت داریناپیوستگی ها است. استفاده از روش فتوگرامتری به عنوان روشی مکمل در تشخیص ناپیوستگی ها در روش های خط برداشت در حال افزایش است. در روش خط برداشت به دلیل عدم دسترسی، امکان برداشت ناپیوستگی های موجود در بخش بالای پله سنگی (که ممکن است دارای ویژگی های متفاوت از بخش پایینی پله باشند) میسر نیست. از طرف دیگر در این روش امکان برداشت ناپیوستگی هایی بیشتر است که زاویه ای نزدیک تر به قائم با خط برداشت داشته باشند و ناپیوستگی های تقریبا موازی با خط برداشت شانس کمتری برای برداشت شدن دارند. با استفاده از دو روش یادشده ناپیوستگی ها در یک پله سنگی در معدن شماره 1 گل گهر سیرجان برداشت شد. در روش خط برداشت 42 ناپیوستگی و در روش فتوگرامتری 258 ناپیوستگی برداشت شد. در روش خط برداشت 2 دسته درزه و در روش فتوگرامتری 3 دسته درزه تشخیص داده شد. دو دسته درزه J1 و J2 در هر دو روش با تفاوت کمی در جهت داری وجود دارند. اما دسته درزه J3 که یک دسته درزه بحرانی از منظر پایداری شیب است فقط در روش فتوگرامتری برداشت شد. همچنین نتایج نشان داد از آنجایی که در روش فتوگرامتری برای تعیین میانگین جهت داری یک صفحه ناپیوستگی از تعداد زیادی از نقاط آن صفحه استفاده می کند، دارایجهت داری دقیق تری است.