بررسی ترمیم نقص استخوان با استفاده از غشاء ژلاتین- کیتوسان و سلولهای بنیادی مشتق از چربی در موش صحرایی (ارزیابی رادیولوژیک و بیومکانیک)

سلول های بنیادی مشتق از چربی (ADSCs) سلول های چند استعدادی هستند که قابلیت تمایز به سلول های استئوژنیک را دارند. از داربست های کیتوسان و ژلاتین که ساختاری تخریب پذیر وزیست سازگار دارند جهت ترمیم بافت ها استفاده میشوند. این تحقیق به بررسی ترمیم نقص استخوان با استفاده از غشاء ژلاتین- کیتوسان و سلول های ADSCs در موش صحرایی پرداخته است.
60 سر موش صحرائی نر بالغ درشش گروه مساوی قرار گرفتند. 1- گروه نرمال که دارای استخوان سالم و دست نخورده بوده و برای مقایسه ی بیومکانیک مورد استفاده قرار گرفته اند، 2- گروه نرمال فورامن که پس از خارج کردن استخوان فمور از بدن حیوان با ایجاد نقص استخوانی مشابه گروه های تجربی تحت تست بیومکانیک قرار گرفت، 3- گروه شاهد که بعد از ایجاد نقص استخوانی هیچگونه درمانی دریافت نکردند. 4- گروه شم که بعد از ایجاد نقص استخوان محیط کشت در محل آسیب تزریق شد. 5- گروه ژلاتین – کیتوسان که از غشاء در محل آسیب استخوانی استفاده شد. 6- گروه سلول که پیوند سلول های ADSC در محل آسیب انجام شد.
بررسی های رادیوگرافی نشان داد که هیچگونه اختلاف معنی داری میان گروه های شاهد و شم وجود نداشت گرچه رادیواپاسیتی محل آسیب استخوان در گروه های غشاء و سلول در مقایسه با گروه شاهد مختصری افزایش داشت. یافته های حاصل از آزمون بیومکانیک نشان داد که میانگین حداکثر مقاومت استخوان در گروه های درمانی در مقایسه با گروه شاهد افزایش معنی داری نشان نداد ولی در مقایسه با گروه نرمال فورامن افزایش معنی داری داشت.
به نظر می رسد که استفاده از داربست غشاء ژلاتین – کیتوسان و پیوند سلول های ADSC جهت ترمیم نقص استخوانی موثر باشد.