بررسی اثر سه ماده ضدعفونی کننده بر ویروس هپاتیت B

ویروس هپاتیت B، از عوامل مهم عفونی در دندانپزشکی می باشد و برای جلوگیری از انتقال آن، مواد ضدعفونی کننده مختلفی استفاده می شود. محصولات مختلفی برای از بین بردن آلودگی ناشی از این ویروس از سطوح دندانپزشکی ابداع شده اند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثرات ضد ویروسی مواد ضدعفونی کننده مختلف (هیپوکلریت های سدیم 100/ 2 از محلول 5% مارک های اشی مشی، پاکناز، اکتیو و وایتکس) بر روی سطوح کار دندانپزشکی آلوده به ویروس هپاتیت B انجام شد.
در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی، سرم ده بیمار مبتلا به HBV در درون میکروتیوب ها ریخته شده و مواد ضد عفونی کننده هیپوکلریت سدیم 100/ 2 محلول 5% مارک های اشی مشی، پاکناز، اکتیو و وایتکس با نسبت یک به یک به آنها اضافه شدند. برای تشخیص ژنوم ویروس از کیت های تشخیصی ویروسی با روش PCR استفاده گردید. ابتدا میزان تیتر ویروس سرم با کیت تجاریReal time PCR محاسبه و بعد از انکوباسیون با مواد مذکور، این میزان مجددا محاسبه گردید. میزان کاهش غلظت ویروس هپاتیت B با آزمونهای Kruskal-wallis وMann-Whitney U مقایسه گردید.
ماده ضدعفونی کننده هیپوکلریت سدیم 100/ 2 اشی مشی، اثرات ضدویروسی مشخصی نشان نداد و در بررسی مارک های هیپوکلریت سدیم پاکناز، اکتیو و وایتکس، محصول پاکناز بیشترین اثرات و وایتکس و اکتیو در رتبه های بعدی قرار داشته و تفاوتهای آماری معنی داری بین آنها مشاهده گردید (p<0/0001) محلول هیپوکلریت سدیم 100 /2 پاکناز بیشترین کارآیی را داشت و محلول هیپوکلریت سدیم 100/2 اشی مشی کارآیی آشکار و مطلوبی بر نمونه های آلوده به ویروس هپاتیت B نداشت.