مقایسه تغییر رنگ کامپوزیت سایلوران و کامپوزیت هایی با پایه متاکریلات تحت درمان سفید کردن

مواد سفید کننده بر رنگ ترمیمهای کامپوزیتی اثرات متفاوت دارند. هدف از این مطالعه اثر درمان با دو نوع بلیچینگ ایرانی بر تغییرات رنگ کامپوزیت با پایه سایلوران در مقایسه با دو نوع کامپوزیت با پایه متاکریلات می باشد.
در این مطالعه آزمایشگاهی، تعداد 18 عدد نمونه دیسکی شکل (2×10 میلی متر) از هر کدام از انواع کامپوزیت های(Z250، Z350 و P90(shade =A3 ساخته شد و به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. (6=n)و تحت درمان با عوامل سفید کننده کاربامید پراکسید 16% و کاربامایدپراکساید 35% (کیمیا، شیمی دنت، ایران) قرار گرفتند و یک گروه هم به عنوان کنترل در آب مقطر نگهداری شد. پارامترهای رنگی نمونه ها طبق معیارهای CIE-L*a*b* و توسط اسپکتروفتومتر در قبل و بعد از سفید کردن اندازه گیری شدند. متغیرها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس دوسویه (Repeated measure ANOVA) و آزمون مقایسه های متعدد HSD Tukey- تجزیه و تحلیل شدند.
در کامپوزیت Z250، میانگین± انحراف معیار تغییرات کلی پارامترهای رنگی (E∆) در محیطهای کنترل، کارباماید پراکساید 16% و کارباماید پراکساید 35% به ترتیب برابر 43/ 1±48/ 3، 7/ 1±55/ 4، 9/ 1±17 /4 برآورد گردید. این مقادیر در کامپوزیت Z350 به ترتیب برابر 41/ 2±33/ 4، 23/ 2±94/ 4، 65/ 1±25/ 4 و در کامپوزیت P90 معادل 47/ 2±97/ 4، 67/ 1±28/ 5، 26/ 2±41/ 3 به دست آمد.
در مجموع، تغییر رنگ کامپوزیت های با بیس میکروهیبرید، نانوفیلر و با پایه سایلوران به دنبال بلیچینگ با عوامل مختلف سفید کننده از لحاظ بالینی در محدوده قابل رویت قرار داشت.