نقش احزاب اقلیت در پارلمان با رویکرد به نظام پارلمانی

درجهان معاصر ، شناسایی و تضمین حقوقی آزادی عقیده و مذهب ، از بایسته های پاسداشت منزلت انسانی به شمار می رود . نوشتار حاضر در پی تحلیل مفهومی این آزادی و تبیین گستره ی حقوقی آن به رشته ی تحریر درآمده و در این راستا ، ابعاد اساسی آزادی مذهب ، نظیر حق بر انتخاب و تغییر مذهب ، آزادی ابراز تجلیات دینی و ممنوعیت تحمیل عقیده و اعمال تبعیض مذهبی را با عنایت به اسناد بین المللی حقوق بشر و منابع الزام آور حقوق داخلی مورد بررسی قرار داده است . رهیافت نوشتار آن است که اکثر مولفه های پیشین در دستگاه فقهی - حقوقی کشورمان قابل بازیابی به نظر می رسند ، منتهی به اقتضای ماهیت و ساختار مکتبی نظام سیاسی ایران ، رسمیت مذهب شیعه امامیه و حاکمیت موازین اسلامی بر سیاستگذاری ها ، قانونگذاری و اداره ی امور عمومی ، برخی تعارضات بین آزادی مذهبی در گفتمان حقوق بشری و نظام حقوقی ایران وجود دارد که دلیل آن را بایستی در جهان بینی و رویکرد فکری - فلسفی متفاوت اسلام و غرب جستجو کرد .