تاثیر کاربرد روی و کودهای بیولوژیک بر گره بندی، عملکرد و برخی از خصوصیات رشدی سویا

به منظور بررسی تاثیر نانواکسید روی و تلقیح بذر با باکتری های محرک رشدی و رایزوبیومی بر عملکرد و برخی ویژگی های زراعی سویا، آزمایش فاکتوریلی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل در سال 1392 اجرا شد. تیمارها شامل محلول پاشی با نانواکسید روی در چهار سطح (صفر، 3/0، 6/0 و 9/0 گرم بر لیتر) و پنج سطح تلقیح (عدم تلقیح بذر با باکتری به عنوان شاهد، تلقیح بذر با برادی رایزوبیوم جاپونیکوم، تلقیح توام با برادی رایزوبیوم و آزوسپریلیوم لیپوفروم استرین OF، تلقیح توام بذر با برادی رایزوبیوم و سودوموناس پوتیدا، تلقیح بذر با رایزوبیوم + سودوموناس + آزوسپریلیوم) بودند. بیشترین ارتفاع بوته، وزن صددانه، تعداد گره در بوته و عملکرد دانه، مقادیر بیوماس کل (530 گرم در متر مربع)، سرعت رشد محصول (48/9 گرم بر متر مربع در روز)، سرعت رشد نسبی (1/0 گرم بر گرم در روز) در محلول پاشی 9/0 گرم در لیتر نانواکسید روی در تلقیح توام بذر با باکتری های محرک رشد و ریزوبیومی و کمترین آنها در حالت عدم تلقیح بذر و عدم مصرف نانواکسید روی به دست آمد. به منظور افزایش عملکرد و برخی ویژگی های زراعی سویا، 9/0 گرم در لیتر نانواکسید روی در تلقیح توام بذر سویا با باکتری های محرک رشد و رایزوبیومی باید به کار برده شود.