تحلیل نظارت حقوقی حاکم بر صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران

عصر حاضر، عصر حاکمیت رو به تزاید رسانه ها بر افکار عمومی و سرنوشت جوامع است. دنیای شگفت انگیز ارتباطات، به ویژه در دهه های اخیر، کلیه مناسبات بشری را دگرگون ساخته و دسترسی انسان به ابزارهای نوین ارتباطی و اطلاعاتی از طریق فناوری‌های پیشرفته و سرمایه گذاری های کلان دولت ها در این زمینه، تعریف جدیدی از قدرت و موازنه آن در دنیای کنونی ارایه داده است. در این میان دانش حقوق در تلاش است که ضمن شناسایی عرصه های نوینی که نیازمند تنظیم روابط است، قواعد مربوط به هر حوزه را بیان نموده و در فرآیندی از کنش ها و واکنش ها و بررسی حلقه های بازخوردی، مناسب ترین،کارآمدترین و اثربخش ترین قواعد را تعیین کند. در میان انبوه رسانه های جمعی، امروزه دو رسانه رادیو و تلویزیون علاوه بر اهمیت فوق العاده، از جمله محبوب ترین رسانه ها نیز محسوب می شوند. این امر زمانی حالت جدی تری به خود می گیرد که بدانیم در ایران دولت به عنوان تنها متولی ساخت و پخش برنامه های رادیویی و تلویزیونی شناخته می شود. بنابراین بررسی نظام حقوقی حاکم بر صدا و سیما که جنبه انحصاری دارد، توجه خاص و ویژه ای را می طلبد.