بررسی ارتباط زوایای لوردوز کمری و شیب لگن با ضخامت اولتراسونیک عضلات دیواره شکم در زنان جوان سالم

با توجه به اهمیت پوسچر و سلامت آن در جلوگیری از مشکلات ستون فقرات و شیوع اختلالات پوسچرال در جمعیت جوان، بررسی عناصر ایجاد کننده اختلالات پوسچرال و علل به وجود آمدن آن ضرورت پیدا می کند. هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین زوایای لوردوز کمری و شیب لگن با ضخامت اولتراسونیک عضلات دیواره شکم در زنان جوان سالم بود.
در این مطالعه تحلیلی 76 دانشجوی دختر دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در دامنه سنی 30 -18 سال که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شده بودند، شرکت کردند. پس از اخذ رضایت نامه کتبی و تکمیل فرم اطلاعات زمینه ای، زاویای شیب لگن و لوردوز کمری بر حسب درجه اندازه گیری ومحاسبه شدند. سپس مقادیرضخامت اولتراسونیک عضلات مایل خارجی، مایل داخلی، عرضی شکم و راست شکمی در حالت استراحت و در دو وضعیت خوابیده و ایستاده بر حسب میلی متراندازه گیری شد.ازآزمون همبستگی پیرسون برای بررسی ارتباط بین متغیر ها استفاده و مقادیر05/0 P<به عنوان سطح معنی داری پذیرفته شد.
زاویه لوردوز کمری با شیب لگن ارتباط معنی دار مثبت نشان داد(03/0 P=). به این معنی که با افزایش زاویه لوردوز کمری، زاویه شیب لگن نیز افزایش می یافت.در بررسی ارتباط ضخامت اولتراسونیک عضلات شکمی با زوایای لوردوز کمری تنها ضخامت عضله عرضی شکم در وضعیت ایستاده ارتباط معنی دار منفی با زاویه لوردوز کمری نشان داد (02/0- P=). به این معنی که با افزایش زاویه لوردوز کمری، ضخامت عضله عرضی شکم کاهش می یافت.ضخامت این عضلات ارتباط معنی داری با زاویه شیب لگن نداشتند. بر اساس یافته های مطالعه حاضر به نظر می رسد با وجود تاثیر مستقیم لوردوز کمری بر شیب لگن و ارتباط قوی بین این دو، ضخامت استراحت عضلات دیواره شکم به غیر از عضله عرضی شکم، اثر چندانی بر مقادیر زاویه لوردوز کمری ندارد. با توجه به عدم تاثیر قدرت عضلات شکم بر شاخص هایی که مقادیر آن ها در انحرافات پوسچرال تغییر می کنند، می توان نتیجه گرفت که احتمالا اختلالات پوسچرال قدرت عضلات را دستخوش تغییر نمی کند و برای درمان آن ها باید به دنبال علل دیگر بود.