مقایسه تاثیر ورودی حسی افزوده بر تعادل پویا در مردان دچار آسیب مزمن لیگامان متقاطع قدامی و سالم

آسیب به لیگامان متقاطع قدامی معمولترین آسیب زانو است که باعث کاهش تعادل افراد می شود. هدف از این مطالعه بررسی این مساله بود که آیا ورودی های حسی افزوده می توانند باعث بهبود تعادل داینامیک در بیماران با آسیب لیگامان در مقایسه با افراد سالم شوند؟ 15 مرد جوان با آسیب یکطرفه لیگامان متقاطع قدامی(میانگین سنی 7/4±9/28) و 15 مرد سالم (میانگین سنی8/3 ± 1/26) در این مطالعه شرکت کردند.شرکت کنندگان در دو مرحله وضعیت بدون استفاده از ورودی حسی و با استفاده از ورودی های افزوده آزمون star excursion را انجام می دادند. حسگر قرار داده شده بر روی بدنه دستگاه اطلاعات حاصل از لمس سطحی انگشت سبابه را به ریزپردازنده منتقل می کرد و در نهایت فیدبک مناسب بینایی و شنوایی صادر می شد.
نتایج نشان دهنده تفاوت معنادار بین افراد آسیب دیده و افراد سالم حین استفاده از ورودی حسی برای حرکت اندام در جهات خلفی(001/0=P)،داخلی(001/0=P)،قدامی خارجی(001/0=P)،خلفی خارجی(001/0=P خارجی(004/0=P))، و خلفی داخلی (001/0=P) بود.
برمبنای یافته های فوق می توانیم عنوان کنیم کاهش نتایج آزمون در گروه بیماران که به علت کنترل وضعیتی ضعیف است، می تواند مربوط به کاهش اطلاعات حسی تامین شده بوسیله لیگامان متقاطع قدامی(Anterior Cruciate Ligament) باشد، اما هنگامی که اطلاعات حسی تقویت می شوند عملکرد داینامیک بیماران بهبود می یابد. در افراد سالم نیز استفاده از لمس سبک به علت افزایش دقت حس سوماتوسنسوری به بهبود عملکرد فرد منتهی می شود. پس این یافته ها می توانند راه های جدیدی را برای بررسی بهبود ثبات در بیماران دچار آسیب مزمن لیگامان متقاطع قدامی فراهم کنند.