بررسی مدح علوی در دیوان «بلون الغار بلون الغدیر» اثر معروف عبدالمجید

ادبیات از جمله عوامل اساسی در تبلیغ و اشاعه هر دین و آیینی به شمار می رود، و ادیبان در هر عصر و دوره ای، گاه برای ابراز باورهای دینی و اعتقادی خود از قلم، بیان، عاطفه، احساس و قدرت خیال خود کمک گرفته ا ند، ازهمین روست که می توان میان ادبیات و دین پیوندی قائل شد. شعر شیعی نیز یکی از شاخه های مهم و بارز ادبیات به شمار می آید که از زمان پیدایش آن یعنی صدر اسلام تا به امروز، نقش مهمی در تعبیر و بیان احساسات شاعران نسبت به عقاید مهم مرتبط با شیعه، ایفا نموده است. حضرت علی(ع) یکی از بزرگ ترین شخصیت هایی است که شاعران و نویسندگان در هر عصر و زمانی و نیز به هر زبان و گویشی به مدح یا رثای ایشان پرداخته اند. معروف عبدالمجید، شاعر معاصر مصری، پس از پذیرش مکتب تشیع، اکثر دیوان خویش را به مدح و رثای ائمه ی اطهار(علیهم السلام) اختصاص داده است. امام علی(ع) بیشترین سهم را در این دیوان داراست. شاعر ضمن اشاره به مقام و منزلت امام علی (ع)، به مسائلی مانند شجاعت و حماسه های ایشان، غدیر خم، طلب شفاعت از ایشان و شهادتشان اشاره نموده است. پژوهش حاضر می کوشد با تکیه بر روش توصیفی – تحلیلی ضمن معرفی شخصیت شاعر، مدح علوی را در دیوان وی مورد بررسی و تبیین قرار دهد.