بررسی پاسخ برخی از مهمترین پروتئین های درگیر در سندروم کا چکسیا به فعالیت حاد مقاومتی در افراد سالمند سالم

هدف از انجام این تحقیق بررسی پاسخ مایوا ستاتین پلاسما و هورمون رشدی شبه انسولین (IGF-1) سرم، به عنوان دو تا از مهمترین پروتئین های درگیر در سندروم کا چکسیا، به فعا لیت حاد مقاومتی در افراد سالمند سالم بود.
در این مطالعه 11 مرد (سن 3/1±67 سال و kg/m2 4/1±25=BMI) سالمند سالم، به صورت داوطلبا نه شرکت داشتند. 72 ساعت پس از تعیین حداکثر قدرت بیشینه (با استفاده از آزمون 1-RM)، آزمودنی ها دریک جلسه مقاومتی با شدت 75 درصد 1-RM شرکت نمودند. در این پژوهش 2 نمونه خونی در قبل و بلافاصله بعد ازفعالیت مقاومتی از ورید بازویی آزمودنی ها گرفته شد. به منظور تعیین میزان مایواستاتین پلاسما و IGF-1 سرم از روش الایزا استفاده شد. به منظور تجزیه وتحلیل آماری داده ها ازآزمون تی تست وابسته استفاده شد. سطح معناداری P≤0.05 در نظر گرفته شد.
نتایج تحقیق حاضر نشان داد که میزان مایواستاتین پلاسما در پاسخ به فعالیت مقاومتی کاهش معناداری یافت (P=0.0001). همچنین میزان IGF-1 سرم نیز در پاسخ به فعالیت مقاومتی افزایش معناداری یافت (P=0.0001). درهمین راستا نتایج نشان داد که نسبت IGF-1 به مایواستاتین تحت تاثیر فعالیت مقاومتی افزایش معناداری یافت (P=0.001).
یافته های این تحقیق نشان داد که فعالیت مقاومتی ازطریق افزایش میزان IGF-1 وکاهش میزان مایواستاتین موجب افزایش نسبت میزان IGF-1 به مایواستاتین می گردد. بنابریافته های این تحقیق به نظر می رسد که با تجویز فعالیت مقاومتی می توان موجب بوجود آوردن تغییراتی مثبت در پروتئین های درگیر در سندروم کاچکسیا در افراد سالمند شد. ازاین رو احتمال دارد که ازاین طریق بتوان علاوه بر جلوگیری از کاچکسیا از بسیاری از اختلالات فیزیولوژیکی و ناتوانی های جسمانی ناشی از کاچکسیا در این افراد جلوگیری نمود. هر چند درک دقیق مکانیسم های مربوطه نیازمند تحقیقات بیشتری می باشد.