تاثیر یک جلسه فعالیت مقاومتی بر میزان BDNF، IGF-1 و IGFBP-3 در افراد سالمند

هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر یک جلسه فعالیت مقاومتی بر میزان عامل نوروتروفیک مغزی (BDNF)، عامل رشد شبه انسولین-1 (IGF-1) و پروتئین متصل به عامل رشد شبه انسولین-3 (IGFBP-3) در افراد سالمند بود.
در این مطالعه 22 فرد سالمند سالم (سن 23/4 ± 67 سال و 3/0 ± 24.5=BMI) شرکت داشتند. 72 ساعت پس از تعیین حداکثر قدرت بیشینه (با استفاده از آزمون 1-RM)، آزمودنی ها دریک جلسه فعالیت مقاومتی با شدت 75 درصد 1-RM شرکت کردند. در این پژوهش 3 نمونه خونی (هر وهله 10 میلی لیتر) در قبل، بلافاصله و 30 دقیقه بعد از فعالیت مقاومتی از ورید بازویی آزمودنی ها گرفته شد. به منظور تعیین میزان BDNF، IGF-1 و IGFBP-3 سرم، از روش الایزا استفاده شد. جهت تعیین تغییرات درون گروهی سه فاکتور مذکور در پاسخ به فعالیت مقاومتی، از روش آماری Repeated Measures (1×3) استفاده شد. سطح معنی داری 05/0P≤ در نظر گرفته شد.
نتایج این پژوهش نشان داد که بلافاصله پس از فعالیت مقاومتی، افزایش معنی داری در میزان BDNF سرم رخ می دهد، اما 30 دقیقه پس از اجرای پروتکل، نسبت به قبل از فعالیت تغییر معنی داری مشاهده نشد (05/0P≥). همچنین نشان داده شد که در میزان IGF-1، بلافاصله پس از یک جلسه فعالیت مقاومتی افزایش معنی داری وجود دارد، اما 30 دقیقه پس از اجرای پروتکل، نسبت به قبل از فعالیت تغییر معنی داری مشاهده نشد (05/0P≥). در نهایت نیز تغییر معنی داری در میزان IGFBP-3 در بلافاصله و 30 دقیقه پس از اجرای پروتکل مقاومتی، نسبت به قبل از فعالیت، مشاهده نشد (05/0P≥).
به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد، در پاسخ به فعالیت مقاومتی میزان BDNF و IGF-1 در بلافاصله پس از فعالیت، افزایش معنی داری می یابند، اما تغییر معنی داری در میزان IGFBP-3، مشاهده نشد. بنا بر نتایج این پژوهش، به نظر می رسد، فعالیت مقاومتی باعث ایجاد تغییراتی مثبت، در میزان فاکتورهای نوروتروفیکی درگیر در فرآیند حافظه و یادگیری می گردد. این امر در نهایت ممکن است موجب کاهش میزان شیوع بیماری های عصبی مرتبط با اختلال حافظه و یادگیری همچون آلزایمر، افسردگی و دی منتیا در افراد سالمند گردد.