اثر سولفید هیدروژن برون زاد و درون زاد بر سطح پلاسمایی رنین و اریتروپویتین در مسمومیت کلیوی ناشی از سیس پلاتین در موش صحرایی

سولفید هیدروژن به خاطر دارا بودن اثر محافظت سلولی در پیش گیری و درمان اختلالات زیادی استفاده می شود. اثر سولفید هیدروژن بر سیستم هورمونی کلیه در مسمومیت کلیوی ناشی از سیس پلاتین نامشخص می باشد. هدف این مطالعه بررسی اثرات سیستم هورمونی کلیه در مسمومیت کلیوی ناشی از سیس پلاتین در موش صحرایی می باشد.
در این مطالعه تجربی 60 سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگ داولی به 6 گروه: کنترل (C)، مسمومیت کلیوی با سیس پلاتین (CP، 6mg/kg، i.p،)، مسمومیت کلیوی درمان شده با دهنده سولفید هیدروژن (NaHS، 100 μmol/kg)، دریافت کننده پروپارژیل گلیسین (مهارکننده آنزیم تولید سولفید هیدروژن، PAG 50mg/kg، i.p.)، پروپارژیل+سیس پلاتین (PAG+CP) و گروه پروپارژیل+سولفید هیدروژن+سیس پلاتین (PAG+NaHS+CP) تقسیم شدند. حیوانات شش روز بعد از تزریق داروها تحت بیهوشی کشته شدند و نمونه خون جهت آزمایشات جمع آوری شد.
نتایج نشان داد که اوره و کراتینین به طور معنی داری در گروه مسمومیت کلیوی با سیس پلاتین بالاتر از گروه کنترل بود. غلظت اریتروپویتین پلاسما در گروه مسمومیت کلیوی سیس پلاتین در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت. غلظت رنین در گروه دریافت کننده پروپارژیل گلیسین مختصری در مقایسه با بقیه گروه ها افزایش داشت. درمان موش های صحرایی با دهنده سولفید هیدروژن (NaHS) توانست این تغییرات را به صورت معنی داری برگرداند.
درمان با NaHS از افزایش اریتروپویتین، اوره و کراتینین ایجادشده با سیس پلاتین جلوگیری کرده است. سولفید هیدروژن احتمالا با اثرات محافظت سلولی خود از قبیل خواص آنتی اکسیدانی از تغییرات هورمونی در مسمومیت کلیوی با سیس پلاتین جلوگیری می کند.