عدم همراهی دیابت ملیتوس با لیکن پلان دهانی در زاهدان (جنوب شرق ایران)

لیکن پلان دهانی یک بیماری ایمونولوژیک مزمن با اتیولوژی ناشناخته است. در مطالعات مختلف همراهی لیکن پلان دهانی با دیابت ملیتوس را گزارش کرده اند. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی دیابت ملیتوس در بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانی در مقایسه با افراد سالم است. این مطالعه به صورت موردشاهدی برروی 50 بیمار مبتلا به لیکن پلان دهان و 50 فرد سالم انجام شد. بیمارانی که از نظر شکل بالینی ضایعات دهانی و معیارهای بافت شناسی، تشخیص لیکن پلان مطابقت داشتند، به عنوان بیمار وارد مطالعه شدند. افراد گروه شاهد از بین افراد فاقد بیماری باسازگاری از نظر سن و جنس از جمعیت عمومی انتخاب شدند. نمونه سرمی جهت بررسی قند خون ناشتا به میزان 5 سی سی از افراد گرفته شد و اطلاعات توسط آزمون Student’s t-test مورد آنالیز قرار گرفتند.
با طراحی یک مطالعه ی مورد شاهدی، 50 بیمار مبتلا به لیکن پلان دهانی (39 زن، 11مرد) با میانگین سنی 24/ 13 ± 5/ 44 و 50 فرد سالم (33زن، 17مرد) با میانگین سنی44/ 11 ± 3/ 41 وارد مطالعه شدند.. میانگین گلوگز خون ناشتا و HbA1C در افراد مبتلا به لیکن پلان دهانی 1/ 8 ± 1/ 95, 3/ 1 ± 1/ 5 میلی گرم بر دسی لیتر و در افراد سالم 7/7 ± 1/ 89, 1/1 ± 6/ 4 میلی گرم بر دسی لیتر به دست آمد (P=1).
فراوانی دیابت ملیتوس تفاوت معنا داری بین دو گروه مبتلا به لیکن پلان دهانی و افراد سالم را نشان نداد. یافته ها نشان داد دیابت ملیتوس نقش مستقیمی در اتیولوژی لیکن پلان دهانی بازی نمی کند.