ارائه ی مدل عوامل موثر بر رفتار حقیقیت گویی پزشکان ایرانی به بیماران سرطانی با استفاده از تئوری رفتار برنامه ریزی شده

یکی از مباحث مهمی که امروزه در زمینه ی ارتباط پزشک و بیمار مطرح می شود بحث بیان حقیقت از سوی پزشکان به بیماران است. تحقیق حاضر به بررسی رفتار پزشکان در زمینه ی بیان حقیقت به بیماران سرطانی بر اساس تئوری رفتار برنامه ریزی شده پرداخته است. به این منظور پرسشنامه ای بر اساس ادبیات تحقیق و نظر متخصصان طراحی شد که شامل 24 سوال بود. تعداد 161عدد پرسشنامه ی قابل تحلیل از متخصصان مرتبط با بیماری سرطان به دست آمد. نمونه گیری به صورت تصادفی ساده بود و در کنفرانس ها و همایش های مرتبط با سرطان جمع آوری شد. نتایج اولویت بندی گویه های تحقیق نشان داد، در زمینه ی نگرش، بیش تر پزشکان بر این اعتقاد بودند که حق اولیه ی بیمار این است که اطلاعاتی در مورد بیماری خود داشته باشد و مشارکت خانواده در گفتن حقیقت به بیمار بسیار کارآمد و پرفایده است. توان پیش بینی تئوری رفتار برنامه ریزی شده برای پیش بینی رفتار حقیقت گویی پزشکان R2=0.92 بود. نتایج نشان داد که بیش ترین تاثیر را کنترل رفتار ادراک شده (تجربیات خود فرد) و هنجارهای ذهنی (افراد اثرگذار بر فرد) بر تمایل پزشکان بر بیان حقیقت دارند. کنترل رفتار ادراک شده با ضریب β=0.90 بر تمایل تاثیر داشت و نگرش تاثیر معنی داری بر تمایل به حقیقت گویی نداشت. با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد می شود از متخصصان برجسته در راستای آموزش متخصصان تازه کار استفاده شود و گایدلاین آموزشی برای آن ها تدوین شود و جهت ارتقای رفتار پزشکان، لازم است متولیان بهداشت و درمان کشور اقدامات اصلاحی بهبود نگرش و هنجارهای ذهنی پزشکان را در دستور کار قرار دهند