ارتباط بین ابعاد توانمندی حل مساله اجتماعی با همدلی در پرستاران بخ شهای مراقبت ویژه

توانمندی های فردی پرستاران در برقراری ارتباط موثر پرستار- بیمار مهم تلقی شده اند اما اینکه توانمندی پرستاران در حل مسایل اجتماعی میتواند با برقراری ارتباط همدلانه با بیماران بخشهای ویژه مرتبط باشد؛ موضوعی چالش برانگیز است. تعیین ارتباط ابعاد توانایی حل مساله اجتماعی با همدلی در پرستاران بخشهای مراقبت ویژه بیمارستان های شهر اردبیل است.
مطالعه حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. نمونه این پژوهش شامل 165 نفر از پرستاران شاغل در بخش های ویژه بیمارستان های شهر اردبیل بودند که به روش خوشه ایچند مرحله ای در سال 1393 انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه ی توانمندی حل مساله اجتماعی (دی زوریلا و همکاران، 2002) و مقیاس همدلی (لامونیکا، 2007) استفاده شده که ضرایب پایایی این پرسشنامه ها با استفاده از روش آلفای کرونباخ به ترتیب (79/0 و 83/0) بوده است. برای تحلیل داده ها علاوه بر آمار توصیفی از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با به کار گیری نرم افزار 17spss انجام شد.
طبق نتایج حاصل از ضرایب همبستگی پیرسون، بین جهت گیری حل مساله مثبت، سبک حل مساله منطقی، مهارت تولید راه حل در سطح (001/0) و مهارت انجام راه حل در سطح (05/0) با همدلی رابطه مثبت معنی داری وجود داشت. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که جهت گیری حل مساله مثبت، سبک حل مساله منطقی و مهارت تولید راه حل به ترتیب 16، 13 و 17 درصد از واریانس همدلی پرستاران را تبیین می کند(001/0p<).
مدیران پرستاری و بیمارستانی می توانند با فراهم نمودن شرایطی برای آموزش توانایی های حل مساله به پرستاران بخشهای ویژه، میزان برقراری ارتباط همدلانه پرستاران را به میزانی بالاتر ازوضع موجود (46 درصد) بهبود بخشند.