بررسی ارتباط بین ضخامت مخاط سینوس ماگزیلاری و با استفاده از periodontal bone loss Cone beam computed tomography

عفونت های ادنتوژنیک یکی از عوامل شایع سینوزیت ماگزیلاری است. هدف از این مطالعه ارزیابی رابطه بین دندان ها با بیماری پریودنتال و افزایش ضخامت مخاط سینوس ماگزیلاری با استفاده از CBCT می باشد.
این مطالعه از نوع گذشته نگر و مقطعی بود. اسکن های CBCT97 بیمار(188 سینوس) به منظور ارزیابی وجود بیماری پریودنتال و ضایعات پری اپیکال در دندان های خلفی ماگزیلا و رابطه اش با افزایش ضخامت مخاط مورد بررسی قرار گرفت. بیماری پریودنتال به صورت periodontal bone loss و bone loss<25%، 25-50% و >50% در نظر گرفته شد. افزایش ضخامت مخاط به صورت نرمال، صفر تا 2 میلی متر، 2 میلی متر تا 4 میلی متر، 4 تا 10 میلی متر و بیشتر از 10 میلی متر طبقه بندی و از آنالیزهای آماری chi squre و spearman correlation استفاده شد.
افزایش ضخامت مخاط در 109 سینوس(58%) دیده شد. آنالیزها ارتباط معنی داری بین افزایش ضخامت مخاط<2 میلی متر و جنس مذکر با p=0.001 و سن p<0.001 را نشان داد. ارتباط آماری نزدیک به معنی داری بین افزایش ضخامت مخاط و periodontal bone loss دیده شد(p=0.057). همچنین ارتباط بین افزایش ضخامت مخاط و وجود ضایعه پری اپیکال معنی دار بود(p=0.001).
افزایش ضخامت مخاط یک یافته شایع رادیوگرافیک است که بیشتر در مردان با سن بالا دیده می شود و وجود ضایعه پری اپیکال به طور معنی داری باعث افزایش ضخامت مخاط سینوس ماگزیلاری می شود.