تجلی اسماء الحسنی در قالیچه های محرابیعصر صفوی
قالی ایران به عنوان یکی از جلوه های هنر ایرانی به علت برخورداری از قابلیت های هنر اسلامی، محملی برای تجلی مبانی این هنر بوده است. قالیچه های محرابی عصر طلایی هنر قالی بافی ایران یعنی دوران صفوی را می توان نمونه های شاخصی در جلوه گری مظاهر این هنر دانست. این قالیچه ها اغلب با کارکرد مذهبی و برای ادای فرایض دینی بافته می شدند. زمینه این قالیچه ها را اغلب خط نگاره های قرآنی و اسماءالحسنی در هم نشینی با نقش مایه های گیاهی و هندسی پوشانده اند. در این پژوهش با تبیین مفهوم تجلی و جایگاه اسماءالحسنی در هنر اسلامی به بررسی و تحلیل شش نمونه از قالیچه های محرابی عصر صفوی با تاکید بر تجلی حق تعالی در این دست بافته هاپرداخته شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که 1) صورت های متنوع تجلی الهی در قالیچه های محرابی مستتر هستندو 2)خط نگاره های به کار رفته در قالیچه های محرابی عصر صفوی حاوی مفاهیم عرفانی و قرآنی در جهت تقرب بیشتر نمازگزار هستند. تحقیق حاضر با استفاده ازمنابع کتابخانه ای و به روش کیفی در گونه تحلیلی-توصیفی به انجام رسیده است.
تجلی ، اسماءالحسنی ، قالی های محرابی ، عصر صفوی ، خط نگاره
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.