برنامه ریزی کاربری اراضی و مکان گزینی بهینه در محلات شهری با استفاده از GIS (مطالعه موردی: محله 47 شهر زاهدان)

اصولا برنامه ریزی کاربری اراضی مهمترین مبحث توسعه پاید ار شهری و از اولویت های اصلی در برنامه ریزی شهری است. محله شماره 47 شهر زاهد ان در زمینه تناسب و توزیع بهینه کاربری ها دارای نارسایی بود ه لذا مطالعه حاضر برای شناسایی این کاستی ها در راستای پیاد ه سازی عد الت اجتماعی که می بایست در تمام سطوح شهری و میان همه شهروند ان تحقق پیدا کند انجام گرفت. به منظور تحقق این مهم روش های کارآمد ی ابد اع شده که در تصمیم گیری بهینه می توانند به برنامه ریزان کمک نمایند. در این پژوهش علاوه بر بررسی د ید گاه های نظری به بهره گیری از این تکنیک های کارآمد در خصوص برنامه ریزی برای کاربری اراضی شهری اقد ام و از سیستم های پشتیبانی برنامه ریزی از جمله “what-if” که یکی از این روش هاست، بصورت یک سیستم برنامه ریزی پویا بر پایه GIS استفاده شد. در این روش سه مرحله تحلیلی قابلیت سنجی اراضی، پیش بینی تقاضای کاربری های شهری و تخصیص زمین به تقاضاهای کاربری زمین انجام و شکل های مختلف آیند ه هر منطقه از طریق سناریوهای مختلف تخصیص مورد تحلیل قرار گرفت. سرانجام با تشکیل لایه UAZ و وزن د هی به روش AHP بهترین مکان ها برای استقرار کاربری های مورد نیاز به جهت ارائه خد مات شهری در محله 47 زاهد ان بصورت نقشه نهایی پیشنهاد گردید. نتایج یافته های حاصل از نقشه های تولید شده شعاع عملکرد و ناسازگاری ها، بیانگر این مهم می باشد که سطح ارائه خد مات و امکانات شهری برای ساکنین این محله در مقایسه با استاند ارد های رایج در داخل کشور نامناسب می باشد. به منظور بهینه نمود ن کاربری های جدید با توجه به استاند ارد ها و کارکرد های مورد نیاز، این نقاط کارکرد ی پیشنهاد و بصورت نقشه تولید شد که برای استقرار کاربری های جدید در این محله بایستی در اولویت بکار گرفته شود.